Ἀγαθοκλῆς Ἀζέλης: Ματαιωμένοι Λάζαροι

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι

.

.

Ἀ­γα­θο­κλῆς Ἀ­ζέ­λης

.

Μα­ται­ω­μέ­νοι Λά­ζα­ροι

 .

ΦΡΑΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ πίσω της θαρ­ροῦ­σε πὼς ὅ­λοι ἀ­κι­νη­το­ποι­οῦν­ταν· ἀν­τι­κεί­με­να, μη­χα­νι­σμοὶ καὶ ἔμ­βιοι ὀρ­γα­νι­σμοὶ πά­γω­ναν, λέ­ει, στὴ στά­ση ποὺ εἶ­χαν τὴ στιγ­μὴ τῆς ἀ­να­χώ­ρη­σης. Δὲν θὰ πά­λι­ω­ναν οὔ­τε θὰ γερ­νοῦ­σαν πο­τέ, θὰ πε­ρί­με­ναν μό­νο τὴν ἐ­πα­νεκ­κί­νη­ση μὲ τὴν ἐν­δε­χό­με­νη ἐ­πι­στρο­φή της. Ὅ­πως συμ­βαί­νει μὲ τὴν ἐ­νερ­γο­ποί­η­ση ἑ­νὸς δι­α­κό­πτη. Ἔ­χον­τας αὐ­τὴ τὴ βε­βαι­ό­τη­τα κρα­τοῦ­σε γιὰ τὸν ἑ­αυ­τό της τὸ ἀ­πο­κλει­στι­κὸ δι­καί­ω­μα τῆς κί­νη­σης, τῆς με­τα­κί­νη­σης, τῆς συγ­κί­νη­σης καὶ γε­νι­κῶς. Μὲ τὸν ἴ­διο τρό­πο κλεί­δω­νε πολ­λὰ δω­μά­τια στὸ πέ­ρα­σμά της. Συν­τη­ροῦ­σε τοὺς πο­λύ­τι­μους ἐ­νοί­κους γιὰ τὸ μέλ­λον. Ὅ­ταν ξό­δε­ψε ὅ­λες τὶς ἀ­νοι­χτὲς πόρ­τες, σκέ­φτη­κε νὰ κά­νει μιὰ ἐ­πι­θε­ώ­ρη­ση τῶν ἀ­γαλ­μά­των τοῦ πα­ρελ­θόν­τος. Μὲ τὴν ἀρ­μα­θιὰ τῶν κλει­δι­ῶν στὸ χέ­ρι, ἄρ­χι­σε τὴν ἀ­να­δρο­μή. Ὅ­μως ἀ­πὸ τὶς ὀρ­θά­νοι­χτες πόρ­τες μπαι­νό­βγαι­ναν μὲ τὴ συ­νή­θη γε­ρον­τι­κὴ δυ­σκι­νη­σί­α οἱ ἔγ­κλει­στοι τῆς μνή­μης της. Πα­ρα­δό­ξως τὰ ἀ­γάλ­μα­τα ἦ­ταν συ­νο­μή­λι­κά της.

.

.

Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση.

Ἀγα­θο­κλῆς Ἀ­ζέ­λης (Μη­λιὰ Με­τσό­βου, 1963)…

View original post 30 more words

Άγριες συγκρούσεις στη Γουατεμάλα

Anarchy press gr

Ο πρόεδρος της Γουατεμάλα Otto Pérez Molina κήρυξε 15θημερη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο San Juan Sacatepéquez, μετά το θάνατο 11 ατόμων και τον τραυματισμό άλλων 20 στις 19/9, κατά τις βίαιες συγκρούσεις που ακολούθησαν κινητοποίηση στο χωριό Los Pajoques ενάντια σε επένδυση 750 εκ. δολ. για εργοστάσιο τσιμέντου από την εταιρία Cementos Progreso.

View original post 39 more words

ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΘΕΟΧΑΡΗΣ, Μπαλάντα του λυπημένου παραθεριστή

Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό

***

***

Τα ρόδα ξενιτεύουνται σε μνημική εξορία
Απόστολος Μελαχροινός

Μοιάζει σαν στίχος λυρικός,
ο λυγμικός, στερνός της λόγος.
Είν’ ένας Αύγουστος ζεστός,
πονετικός, της θλίψης σπόγγος.

Με το Σεπτέμβρη που θα ’ρθεί
θα ’χει χαθεί μι’ ακόμη ελπίδα.
Δύση που τρέμει με θολή
μαρμαρυγή, πικρή σφραγίδα.

Ό,τι κι αν πόθησε κρυφά,
ψιθυριστά, δεν ήρθε πάλι.
Ρόδο Του Κανενός μαδά
την άγρια ερημιά να ράνει.

Πηγή:
Από μνήμης, 2010

Εικονογράφηση:
Βλάσης Κανιάρης, Νέος, 1974

View original post

Jorge Luis Borges, “Μαθαίνεις”

To Koskino

Μετά από λίγο μαθαίνεις

την ανεπαίσθητη διαφορά

ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι

και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι

Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις

πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα

Με τη χάρη μιας γυναίκας

και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις

όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,

γιατί το έδαφος του Αύριο

είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια

…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο

να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου

μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ

Αντί να περιμένεις κάποιον

να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

Και…

View original post 191 more words

Ένας ακόμη “Αλέξης” νεκρός, ετών 17

St. Pauli Thessaloniki Club

Την ώρα που εδώ, στα μέρη μας, στη Θεσσαλονίκη, 4.000 επιπλέον μπάτσοι από αυτούς που ήδη έχουμε φορτωθεί στην καμπούρα μας, έφταναν στην πόλη για να υπερασπιστούν την μπουρζουαζία της χώρας, τον πρωθυπουργό της που ήρθε να μας θυμίσει πόσο επικίνδυνοι μπορούμε να γίνουμε όταν ψηφίζουμε και το πανηγυράκι της ΔΕΘ, κάποια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη Νάπολι της Ιταλίας, ένας ακόμη “Αλέξης”, ένα ακόμη παιδί που δεν πρόλαβε να…ζήσει, έπεφτε νεκρό από σφαίρα μπάτσου.

Πρόκειται για τον Davide Bifolco ένα 17χρονο παιδί, το οποίο βγήκε για μια βόλτα με τους φίλους του και δεν γύρισε ποτέ στο σπίτι του, γιατί πολύ απλά όπου…“δεν φτάνει το γκλομπ του μπάτσου, φτάνει σίγουρα το πιστόλι του”. Ο μικρός Davide επέβαινε μαζί με άλλα δύο εξίσου νεαρά παιδιά σε ένα σκούτερ, όταν ένα περιπολικό αντιλήφθηκε το τρικάβαλο και θέλησε να τους σταματήσει. Μπρος στον φόβο, εκείνα προτίμησαν να ανοίξουν ταχύτητα, αλλά τελικά το περιπολικό…

View original post 280 more words

Μπαχρέιν: συγκρούσεις έξω από αστυνομικό τμήμα

Anarchy press gr

Αντι-κυβερνητικοί διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τους μπάτσους στις 1/9 κατά τη διάρκεια διαδήλωσης αλληλεγγύης σε κρατούμενους που ξεκίνησαν απεργία πείνας.

View original post 35 more words

Octavio Paz, Δύο ποιήματα

To Koskino

Ζωή μισοειδωμένη

Αστραπές ή ψάρια
μες στη νύχτα της θάλασσας
και πουλιά, αστραπές
μες στη νύχτα του δάσους.

Τα κόκαλά-μας αστραπές
μες στου κορμιού τη νύχτα
Τα πάντα, κόσμε, είναι νύχτα
κι είναι η ζωή αστραπή.

—
Εδώ

Τα βήματά μου σ’ αυτό το δρόμο
Ηχούν
Σ’ έναν άλλο δρόμο
Όπου
Ακούω τα βήματά μου
Να περνούν σ’ αυτό το δρόμο
Όπου
Μονάχα η ομίχλη είν’ αληθινή.

*Μετάφραση: Αργύρης Χιόνης.

View original post

Nicanor Parra, Γράμματα σε μια άγνωστη

To Koskino

Σαν περάσουν τα χρόνια, σαν περάσουν
Τα χρόνια κι ο αγέρας έχει ανοίξει ένα λάκκο
Ανάμεσα στις ψυχές μας’ σαν περάσουν τα χρόνια
Κι εγώ δεν είμαι άλλο από ένας άνθρωπος που αγάπησε,
Κάποιος που στάθηκε για μια στιγμή μπροστά στα χείλη σου,
Ένας φτωxός άνθρωπος που κουράστηκε να περπατάει στους
κήπους,
Πού θα βρίσκεσαι εσύ; Πού
θα βρίσκεσαι, ω κόρη των φιλιών μου!

*Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος. Από το βιβλίο “Τα εκατό ωραιότερα ερωτικά ποιήματα της ισπανικής γλώσσας”, εκδ. Εκάτη, 2000
**Η φωτογραφία του Nicanor Parra είναι από το ubiobio.cl.

View original post

Η εκδοτική δραστηριότητα ως τέχνη – Μέρος 2ο

dimart

Ιστορίες ανάγνωσης #12— μια στήλη για επίμονους αναγνώστες, γραμμένη από λάτρεις της ανάγνωσης

Το 2004, οι Εκδόσεις για μια Ελευθεριακή Κουλτούρα εκδίδουν και διανέμουν δωρεάν, σε ένα δεκαεξασέλιδο φυλλάδιο, ένα κείμενο του ιταλού συγγραφέα, εκδότη και μελετητή του ευρωπαϊκού μοντερνισμού Roberto Calasso (Ρομπέρτο Καλάσο· γενν. 1941), υπό τον τίτλο Η εκδοτική δραστηριότητα ως λογοτεχνικό είδος σε μετάφραση του Π. Καλαμαρά. Επρόκειτο για ομιλία του Calasso, που διαβάστηκε στις 17 Οκτωβρίου του 2001 στη Μόσχα, στην αίθουσα του Μουσείου Αρχιτεκτονικής Σούσεφ, όπου φιλοξενούνταν μια έκθεση αφιερωμένη στον εκδοτικό οίκο Αντέλφι (Adelphi Edizioni), στον οποίον ο Calasso άρχισε να εργάζεται το 1962 ενώ τον διευθύνει από το 1999. Στο παρακάτω απόσπασμα —επιλογή της Ελένης Κεχαγιόγλου—, ο Calasso διερευνά τα όρια της τέχνης της εκδοτικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί —όπως αποφαίνεται— να υπάρχει ακόμη και σε δύσκολους καιρούς. Εξάλλου, όπως λέει, «οι καιροί είναι πάντοτε δύσκολοι». 

* * *

Ποια είναι τα όρια της τέχνης της εκδοτικής δραστηριότητας…

View original post 441 more words

ένα σχόλιο με αφορμή μια αφίσα της τοπικής εκκλησίας στην Λακωνία