Προσυπογράφω…
Το αίμα είναι το πετρέλαιο της ιστορίας. Οι αγορές δουλεύουν με αίμα. Οι τράπεζες δουλεύουν με αίμα. Απ’ τα πεδία των μαχών το αίμα κυλάει στα ποιήματα και στα τραγούδια. Παιδικές φωνούλες με όλο το λυρισμό της άγουρης νεότητας τραγουδούν το αίμα. Θέλει νεκροί χιλιάδες να’ ναι στους τροχούς. Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους. Να δίνουν το συκώτι τους. Τα νεφρά τους. Μέσα σ’ αυτό το σιωπηλό τρένο της ατέλειωτης σφαγής ύμνοι ακούγονται από κοριτσίστικα χείλη. Από δροσερά νιάτα που θα οδηγηθούν λίαν συντόμως στο κρεματόριο της καριέρας ή στο καρτοσυμβόλαιο της ανεργίας. Εκεί που κανένας επίσημος δε θα μιλήσει για την χλεύη του πένθιμου κωμικού κόσμου. Εκεί που θα παρελάσουν τα τρυφερά μειράκια με όση κούφια υπερηφάνεια τους έχει μεταδώσει ο μισαλλόδοξος εθνοφασισμός. Τα ιστορικά βιβλία, τα σήριαλ, ο παπάς, ο δάσκαλος, ο κατηχητής, ο εθνικός ποιητής, ο κέρβερος, ο μπαμπάς, η μαμά, η γιαγιά…
View original post 269 more words