—της Ξένιας Κουναλάκη—
Τα καλοκαιρινά βράδια στο χωριό, όταν έπαιζα κρυφτό με τις «λάθος» παρέες, η γιαγιά μου, που είχε περάσει αρκετά χρόνια εξορία στο Τρίκερι, με κατσάδιαζε: «Οι παππούδες αυτών των παιδιών πρόδωσαν τον παππού σου». Ακόμη και τότε, που ήμουν κάτω από δέκα ετών, θυμάμαι πόση αμηχανία μου προκαλούσε το πάθος της εναντίον ενός αθώου παιχνιδιού, αν και ταυτόχρονα μου δημιουργούσαν δέος η ζωή της και οι διηγήσεις της. Αυτή 
η αδυναμία κατανόησης του εκάστοτε «οικογενειακού φολκλόρ» με καταλάμβανε και στο προαύλιο του σχολείου, όταν με κυνηγούσε ένα αγοράκι και μου φώναζε «κομμούνια, θα σας κάνουμε σαπούνια», ενώ ένας άλλος συμμαθητής μας τον απειλούσε ότι θα τον σφάξει «με το κονσερβοκούτι». Σε αυτόν τον ιδιότυπο μεταπολιτευτικό «πόλεμο των κουμπιών», ανήλικοι γίνονταν φορείς κάποιων μεγαλίστικων εκφράσεων, ξένων προς τα βιώματά τους, τις ανησυχίες και τις ελπίδες τους.
Εξίσου προσποιητή μοιάζει η σημερινή πολιτική αντιπαράθεση, που χρησιμοποιεί εμφυλιοπολεμική ρητορική. Όταν…
View original post 305 more words
agelikifotinou 