Φώτης Αγγουλές
Οι γιατροί
επιμένουνε, Φριτς,
πως η μνήμη μου θα ξανάρθει.
Το πιστεύω.
Τα μάτια σου ήτανε
σαν τον ουρανό της πατρίδας μου
και είχες καρδιά παιδική.
Εγελούσες σαν άνοιξη.
Μη νομίσεις πως είμαι
ο ταγματάρχης του Ασάφενμπουργκ,
κι ούτε ξέρω ποιος είμαι.
Πες πως είμαι κι εγώ ένας άρρωστος
από ένα νοσοκομείο της Βρέστης,
πες πως είμαι μια σπίθα απ’ το Αμβούργο!
Κι ίσως πέρασα κι απ’ την Κολωνία
και το Περόρτσιμ.
*Aπό την συλλογική έκδοση «Ποιήματα», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2011. Εμείς το πήραμε από τον Ποιητικό Πυρήνα στο s
http://ppirinas.blogspot.gr/2015/05/blog-post_21.html
agelikifotinou 