Να σας συγκρίνω με μέρα μιαν καλοκαιριού;
Μοναχά σεις πιο γλυκιά και πιο θερμή
Ξεριζώνουν οι άγριοι άνεμοι τα τρυφερά τα άνθη του Μαγιού
Και έχουν οι μέρες του καλοκαιριού τόσο κοντή ζωή
Φορές τόσο ζεστό που το μάτι του ουρανού φεγγοβολά
Συχνά μέσ’ στα χρυσά φορέματα του θαμπωμένο
Και κάθε χάρη από χάρη κάποτε κατρακυλά
Από της τύχης ή της φύσης την απαράλλαχτη την αλλαγή βγαλμένο
Αλλά το δικό σας το παντοτινό το καλοκαίρι δεν θα ξεθωριάσει
Ούτε τη κατοχή από τη χάρη εκείνη σας τη φυσική θε να χαλάσει
Ούτε ο θάνατος πεντάμορφη εσάς στη πνιχτή σκιά του θ’ αγκαλιάσει
Αφού σε γραμμές παντοτινές το χρόνο σας θα μεγαλώσει
Όσο άνδρες αναπνέουν ή μάτια βλέπουν στο κόσμο το χρυσό
τόσο το τραγούδι αυτό θα ζει, και σεις ζωή θα παίρνετε, απ΄αυτό
Σονέτο 18 Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Απόδοση Σ. Φάβρος
Sonnet 18: Shall I compare thee to a summer’s day?
View original post 117 more words
agelikifotinou 