Οι πολιτείες της αδικίας είναι κυκλωμένες· τις κυκλώνουν
συνοικισμοί, νεκροταφεία και φυλακές,
βλέφαρα, που έχουν λιώσει από όνειρο και κλάμα,
δάχτυλα πεινασμένα που παλεύουν με τη νύχτα
για ένα φεγγάρι δαγκωμένο,
οι πολιτείες της αδικίας είναι κυκλωμένες…
Όμως κανείς δεν ξέρει πότε γίνονται ηφαίστεια οι πληγές,
πότε οι ανατριχίλες γίνονται σεισμοί
κι ο πόνος ο ανθρώπινος δεν είναι μια εύκολη στιγμή για να
ξελογιαστεί
δεν είναι ούτε καρδιά ούτε συνείδηση για να τον αγοράσετε…
…Όταν κόμπαζε ο θάνατος
τσαλαπατώντας πολιτείες και σπαρτά,
όταν όλες οι πόρτες είχαν κουφαθεί και βουβαθεί,
αυτοί βγήκαν στους ναρκωμένους δρόμους,
βγήκανε να τον αντιμετωπίσουν,
ξέροντας πολύ καλά πως δεν ήταν ένα λουλούδι
να σκύψουν, να το κόψουν και να το καρφώσουν στο στήθος τους.
Έτοιμοι για το μέγα ρίγος,
όρμησαν μέσα σε γρανάζια και τροχούς
να σταματήσουνε το μακελειό,
να στομώσουν την έκρηξη…
