Όλη τη βδομάδα, δουλειά σαν τον σκύλο, μα τις Κυριακές βυθιζόταν στο υγρό σώμα ενός ταπί ντε φλερ, πίσω από τον πάγκο με τα νευρικά αηδόνια, στην Γκραν Πλας. Ενόσω εκείνα έθεταν ένα υπόστρωμα αρμονίας με ανιοκατιούσες, στα ακουστικά άκουγε Κάννονμπολ Άντερλεϊ κι έπινε υγρή γύρη. Από το δυτικό κιόσκι του Ίσμαελ, αγόραζε πομ φριτ που τις έτρωγε με μαγιονέζα και μουστάρδα τσιμπώντας τες με ένα πλαστικό τσατάλι. Μάσαγε πάντα δυνατά και με όρεξη, όπως θυμόταν να κροταλίζει σε ένα μεσημεριανό της όνειρο, η μασέλα στο κρανίο του καρδινάλιου Φλερύ, από κάποιο πολύ γνωστό μεσαιωνικό βάνιτας. Ενίοτε έγλυφε τα χείλη, και με το μικρό δάχτυλο, παραμέριζε τις τζίντζερ άφρο τούφες.
Τα Σάββατα χτύπαγε τατού. Ενότητα πρώτη, αστρικές συστάδες, o M2-9 ένα γαλαζωπό τουίν νέμπιουλα, στο μέσα αριστερό μπράτσο, επί της καρδιάς. Ενότητα δεύτερη, αηδόνια πολλά σε σχηματισμό σμήνους στον αφαλό και στη γραμμή της ήβης. Της θύμιζαν τα αηδόνια των ανθρακωρύχων…
View original post 269 more words
