Θα παραθέσω αποσπάσματα του μυθιστορήματος με τον παραπάνω τίτλο του Ούγγρου νομπελίστα συγγραφέα Ίμρε Κέρτες,γιατί ο τρόπος που μιλάει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι πολύ διαφορετικός με τα όσα έχω διαβάσει έως τώρα .Ομολογώ πως πολύ με ξένισε ο τρόπος που αφηγόταν τον εγκλεισμό του και τις εμπειρίες του στα στρατόπεδα μια και ο ίδιος είναι επιζών του Άουσβιτς και του Μπιρκενάου .Πολλές φορές με θύμωνε αρκετά.Ωστόσο για να τον καταλάβει κανείς πρέπει να διαβάσει πολύ προσεκτικά από την αρχή ως το τέλος την αφήγησή του χωρίς να χάσει καθόλου ούτε μια πρόταση για να μπει στην ψυχοσύνθεση του έφηβου ,που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει την ζωή του ,δεν έχει καταλάβει τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω του και είναι υποχρεωμένος να περάσει από μια τέτοια εμπειρία ……….
«Συνήθως παίζουμε χαρτιά ,σήμερα όμως η μεγαλύτερη αδερφή δεν έχει κέφια για κάτι τέτοιο .ήθελε να μιλήσει πρώτα μαζί μας ,για…
View original post 1,467 more words
agelikifotinou 