Η ΑΜΦΙΔΕΞΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ (+2 KEIMENA)

iamarevi

Από τον Νώντα Κούκα

Η σοβαρότερη ίσως παράλειψη που θα έπρεπε να χρεωθεί ο «επαναστατικός» ταρτουφισμός της ελληνικής αριστεράς είναι η κριτική της προς της λεγόμενες «μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης», που όμως λάμπει δια της απουσίας της! Πράγματι, η εγχώρια αριστερά, παρά τις έστω χλιαρές αντιδράσεις προς τις μιλιταριστικές μαθητικές παρελάσεις, τηρεί σιγή ιχθύος στην ιδεολογική χειραγώγηση που ασκούν στο χριστεπώνυμο ποίμνιο οι θρησκευτικές γιορτές, και ιδιαίτερα το πάσχα και τα χριστούγεννα.

Τούτη η εκκωφαντική σιωπή, κατά πάσα πιθανότητα, φαίνεται να οφείλεται σε δύο λόγους: αφενός, στην παντελή θεωρητική ένδεια της ποικιλώνυμης αριστεράς και, αφετέρου, στο απόλυτο ταμπού που αποτελεί γι’ αυτήν η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα της λαϊκής παράδοσης των ψηφοφόρων της. Οι δύο αυτοί λόγοι από κοινού καταδεικνύουν, αν μη τι άλλο, τον εθνολαϊκισμό που διέπει το είναι της εθνοκεντρικής υποκριτικής αριστεράς. Ένας μπρούταλ εθνολαϊκισμός που της επιτρέπει να κινείται με άνεση και δίχως ντροπή, τόσο…

View original post 1,197 more words

1+1 = 2, ή περί μη-βίας

antisystemic

«Για να πετύχει τους θετικούς στόχους της, μια επανάσταση πρέπει πρώτα από όλα να πραγματοποιηθεί. Ωστόσο, για να πετύχει ένα αρνητικό αποτέλεσμα, για να προκαλέσει μια αντεπαναστατική αντίδραση, δεν χρειάζεται παρά να ρίξει απειλητική την σκιά της πάνω από τα γεγονότα».

Ισάακ Ντώυτσερ

Η ειρηνική διαδήλωση έχει νόημα μόνο όταν θέλει κάποιος να κάνει γνωστή την αντίθεση του σε ένα θέμα που μέχρι τώρα δεν είχε πάρει σαφή θέση και η βούληση του (ατομική ή συλλογική) πάνω σε αυτό δεν ήταν εντελώς ξεκάθαρη. Αναμφίβολα, πρέπει κανείς να είναι τουλάχιστον κρετίνος, ή πληρωμένος γραφιάς του συστήματος, για να θεωρεί ότι οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις πιστεύουν σοβαρά πως οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι και οι πάσης φύσεως νέοι προλετάριοι, τάσσονται υπέρ της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης τους, ή υπέρ του περαιτέρω πετσοκόμματος των συντάξεων τους, ή ότι στηρίζουν την ολική έκλειψη των εργασιακών δικαιωμάτων τους. Και συνακόλουθα, ότι η…

View original post 407 more words

Στην εποχή των Παγετώνων οι Ευρωπαίοι είχαν καστανά μάτια και σκούρα επιδερμίδα

Physics4u's Weblog

Νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει τα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζούσαν στην Ευρώπη στην πρώιμη Εποχή των Παγετώνων.

<Οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι μπορούν να εντοπίσουν την καταγωγή τους σε έναν ιδρυτικό πληθυσμό, γνωστό ως πολιτισμός Aurignacian

View original post 261 more words

Ο Φρόυντ ερμηνεύει το επεισόδιο Signorelli

απλός οδηγός ερμηνείας των γλωσσικών ολισθημάτων….

Τζακ Λόντον: Οι πολύ φτωχοί είναι το τελευταίο και σίγουρο αποκούμπι για τους πεινασμένους…

απέραντο γαλάζιο

Ήταν στο Ρένο της Νεβάδα, καλοκαίρι του 1892. Ήταν και παζάρι κι η πόλη ήταν γεμάτη μικρολωποδύτες και απατεωνίσκους, για να μη μιλήσουμε για στίφη ολόκληρα από πειναλέους αλήτες. Οι πειναλέοι αλήτες έκαναν την πόλη «πειναλέα» πόλη. Βροντούσαν τις πίσω πόρτες των σπιτιών των ευυπόληπτων πολιτών, μέχρι που οι πίσω πόρτες έπαψαν πια ν’ ανοίγουν.

Δύσκολη πόλη για μάσες, έλεγαν τον καιρό εκείνο οι αλήτες. Ξέρω πως μου ‘λειψαν πολλά γεύματα, παρά το γεγονός ότι μπορούσα να συρθώ ως την επόμενη αν μου βροντούσαν κατάμουτρα μια πόρτα, για να τσιμπήσω κάτι ή να με τραπεζώσουν ή και να ζητιανέψω στο δρόμο. Βρέθηκα σε τόσο δύσκολη θέση σ’ αυτή την πόλη, που, μια μέρα, ξέφυγα απ’ το φύλακα και τρύπωσα στο ιδιωτικό βαγόνι ενός περιοδεύοντα εκατομμυριούχου. Το τρένο ξεκινούσε την ώρα που ανέβηκα στο βαγόνι και όρμηξα στον εκατομμυριούχο που λέγαμε, ενώ μόλις ένα βήμα πίσω μου είχα το φύλακα, που…

View original post 1,225 more words

N0 55 (ισούμαι)

alexandros milioridis

ένα
ουρλιαχτό:
η ανάλυση του κόστους
μου,
~
είμαι
νεκρός,
πουλιέμαι σε
σάρκα,
πετιέμαι σε ψυχή,
~
η διαστροφή τους:εντός μου μπαίνουν,
με
αγοραστές,
με μαχαίρια
~
αυτοί
και άλλοι μονοσήμαντοι:
συμπεριφορές
μιμούνται,
~
χειρόπτερα
~
(alexmil)
Photo: Kazuya Akimoto

View original post

No 49 (είμαι στο διπλανό τάφο)

alexandros milioridis

στο
σκοτάδι,
λαμπυρίζομαι
και στάζω από τη μνήμη θεούς,
στη φωλιά
του
βουνού,
θαμμένος στους αιώνες των ωρών μου,
κρατώντας
στην
επιθυμία την αιωνιότητα,
αναμένοντας
στο θόλο
των ψυχών,
την κατάρα της να
λύσει
~
(alexmil)
Photo: Sylvia Grav

View original post

Georg Trakl, Ποιήματα [Gedichte, 1913]. Επιλεγόμενα

To Koskino

Η ΝΕΑΡΗ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ

αφιερωμένο στον Λούντβιχ φον Φίκερ

1

Συχνά στο πηγάδι, όταν χαράζει,
την βλέπεις να στέκεται μαγεμένη
και να τραβάει νερό, όταν χαράζει.
Ανεβαίνει ο κουβάς· και κατεβαίνει.

Στις οξιές οι κάργιες πετούν
κι εκείνη μοιάζει με ίσκιο.
Ξανθά τα μαλλιά της πετούν
κι οι ποντικοί στριγκλίζουν στον κήπο.

Και ξαναμαγεμένη από την παρακμή
τα φλογισμένα βλέφαρα χαμηλώνει.
Χορτάρι ξερό η παρακμή
κάτω, στα πόδια της, κυρτώνει.

2

Ήσυχη δουλεύει στο δωμάτιο
κι ο κήπος, χρόνια, ερημικός.
Στην κουφοξυλιά μπρος στο δωμάτιο
κότσυφας κελαηδεί παραπονετικός.

Ασημένια η μορφή της στον καθρέφτη
ξένη στου λυκόφωτος την λάμψη την κοιτάζει
και σκοτεινιάζει ωχρή μες στον καθρέφτη
κι απ’ την αγνότητά της τρομάζει.

Σαν όνειρο υπηρέτης τραγουδάει στο σκοτάδι
κι εκείνη κοκαλώνει απ’ τον πόνο. Στάζει
κόκκινο μέσα στο σκοτάδι.
Νοτιάς απότομος την πύλη τραντάζει.

3

Κάθε βράδυ στο γυμνό λιβάδι
σε όνειρα τρεκλίζει εκείνη πυρετού.
Δύστροπος ο άνεμος κλαίει στο…

View original post 1,747 more words

Γαλλία – Μάης 2016: Με κομμένη την ανάσα!…

πέμπτο κύμα

πηγή: Ελληνική Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος

Του Γιώργου Μητραλιά

Περνούν πια οι εβδομάδες και οι μήνες και η συνεχώς αναγγελλόμενη από τα γαλλικά ΜΜΕ «κόπωση» και «εξάντληση» του λαϊκού κινήματος ενάντια στον αντεργατικό «νόμο της εργασίας» δεν λέει να επιβεβαιωθεί από τα γεγονότα. Συμβαίνει μάλιστα το ακριβώς αντίθετο. Το κίνημα απλώνεται πια σε όλη τη Γαλλία, ριζοσπαστικοποιείται όσο κανένα άλλο στα τελευταία 30 χρόνια και  εφευρίσκει νέες αμεσοδημοκρατικές δομές συσπείρωσης και δράσης των κινητοποιημένων πολιτών, σαν την Nuit Debout, που ριζώνουν πια στις πλατείες πολλών δεκάδων γαλλικών πόλεων! Και είναι ακριβώς επειδή συμβαίνουν όλα αυτά, που η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς, η δεξιά έως ακροδεξιά αντιπολίτευση των Σαρκοζί-Λε Πεν αλλά και σύσσωμο το γαλλικό κατεστημένο δείχνουν μια πρωτοφανή νευρικότητα, απειλούν θεούς και δαίμονες, και εγκαινιάζουν νέες μορφές δράσης των κατασταλτικών (ΜΑΤ, αστυνομία) και προπαγανδιστικών τους μηχανισμών (ΜΜΕ)!

Και έτσι φτάσαμε αισίως στην πρώτη μέρα του –τόσο σημαδιακού και φορτισμένου με μνήμες- φετινού…

View original post 844 more words

Γιώργος Δάγλας, Αιρετικές «Καντάδες για έναν δαίμονα»

To Koskino

«Αυτός ο άνθρωπος/ που περπατάει σκυφτός/ στην άλλη άκρη του δρόμου,/ φαίνεται πως κρυώνει./ Κι όμως/δεν κοιτάζει ψηλά./ Ξέρει./ Κανείς δεν θα τραβήξει την κουρτίνα του/ να τον σκεπάσει».

Δωρικός, βαθύτατα υπαρξιακός, ανυπάκουος, αποσυνάγωγος και γενναίος, ήδη ένας μύθος, ο ποιητής Γιώργος Δάγλας υπογράφει και παρουσιάζει τον καινούργιο ποιητικό κύκλο δουλειάς του.
«Καντάδες για έναν δαίμονα» ο τίτλος, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Φίλντισι, με εικαστική φροντίδα του ποιητή και ζωγράφου Ακάνθου.

Οι «Καντάδες για έναν δαίμονα» παρουσιάστηκαν πριν λίγο καιρό στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων των Συναδέλφων (Καλλιδρομίου 30, Εξάρχεια). Για το βιβλίο μίλησαν ο συνθέτης και δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοΐτης, ο δημοσιογράφος Γιώργος Σταματόπουλος και απάγγειλαν ποιήματα ο Πέτρος Μαντζουράνης και η νέα ποιήτρια Νάντια Δανιήλ.

Ο ποιητής γεννήθηκε το 1958 στην Ιθάκη, όπου και τελείωσε το Ναυτικό Λύκειο χωρίς να μπαρκάρει ποτέ. Το 1977 θα έρθει στην Αθήνα για να προλάβει ζωντανούς τους τελευταίους ρεμπέτες. Ακούει τον Ρούκουνα και…

View original post 275 more words