ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας
Θεωρώντας την ευθεία έναν πληγωμένο κύκλο/
οι νύχτες εκείνες/
στο κάμα του Ιούνη/
διέλαθαν την αγωνία της θέωσης/
και οι εστίες τους σημειώθηκαν με χοντρή τριχιά/
δύσκολη τζίβα, προϊόν της Θράκης/
στη γραμμή του Ιεζεκιήλ(*)/
ως σημεία πρότερης ή μεταγενέστερης ύπαρξης/
εκεί/
φαντάσματα των πόθων και της αγάπης του κορμιού/
από την λάβρα του έρωτα/
ως ένα απλό κατούρημα/
ρίγησε από νοσταλγία το σαρκίο της στάχτης/
επτά χρόνια στη γη ξεριζωμένο από την αγάπη/
για τούτο/
ενώ με ξινόμαυρο οίνο ξέπλεναν τα οστά/
και τα εναπόθεταν εντός της θήκης/
έτριζαν εκείνα με κρότο κατά την επαφή/
και λόγω τριβών/
αλλά και με παράπονο/
πως το χάδι από τα χέρια ήταν από καιρό χαμένο/
και τώρα επανακάμπτοντας/
ανακαλούσαν την ηδονή/
αλλά στερούνταν σάρκας/
Ουδείς ενεπλάκη συναισθηματικώς/
δάκρυ δεν πύκνωσε στα ματόκλαδα και η καρδιά δε σφίχτηκε/
τέλος την αγγαρεία διαδέχθηκε η αδιαφορία/
δούλοι με το στίγμα στα νεφρά ή με καλπάζουσα…
View original post 265 more words