Το κεφάλι του Frantz Omar Fanon/ 5.5.2014
Ένα γλυκό ζεστό απόγευμα του Ιουνη του 1940, μια μοίρα του γαλλικού πολεμικού ναυτικού, κατέπλευσε στο πόρτο Fort-de-France, στο νησί της Μαρτινίκας. Ο πόλεμος στην Ευρώπη έπνεε τα λοίσθια πριν καν αρχίσει. Ο Άξονας είχε κυριαρχήσει στην Ευρώπη και η κατάρρευση της τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας ήταν το επιστέγασμα προς μια ναζιστική γερμανική Ευρώπη.
Το αεράκι της Καραϊβικής μπορεί να γίνει ξαφνικά καταστρεπτικός τυφώνας, αλλά οι ντόπιοι ξέρουν από αυτά, φυλάγονται όταν το βαρόμετρο πέσει απότομα χαμηλά.
Ντόπιοι! Ποιοι είναι αυτοί οι Μαρτινικέζοι? Κρεολοί, μιγάδες και νέγροι, απόγονοι σκλάβων, επίσης μια χούφτα νυσταλέοι δημόσιοι υπάλληλοι της τελειωμένης δημοκρατίας – πρώην αυτοκρατορίας – και άλλη μια χούφτα λευκοί, συχνά λευκοντυμένοι κτηματίες και έμποροι, ευρωπαίοι. Δηλαδή δυο χούφτες άσπροι και ένα πανέρι μαύροι, αυτοί είναι οι «ντόπιοι» του νησιού.
Ψέματα όμως. Οι πραγματικοί ντόπιοι λείπουν, δεν…
View original post 1,452 more words
