Παραδοχές

Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros

Έχω την τάση να βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα
η δημοκρατική μας ελευθερία λατρεύει την μύηση
ο κύκλος είναι κλειστό σχήμα
έπρεπε να το περιμένω ότι θα λαχταρούσε την μύηση
ότι θα δίνονταν ξιπασμένα σε κονκλάβια

Να σε πιάσουν στα πράσα στο γλυκασμό του οργασμού
και συ να φωνάζεις και να φωνάζεις είναι Αλήθεια
κοιτάξτε με γυμνή αυτή είναι η Ελένη που προαιώνια λαχταράτε

οι φίλοι δεν ζητούν χάρες ζητούν τα πάντα προσφέρουν την αγάπη

Είμαι γελοίος είσαι γελοίος είναι γελοίος είμαστε γελοίοι
είστε γελοίοι είναι γελοίοι η μύηση στο αυτονόητο

Ευτυχώς υπάρχει η αγάπη όπως έλεγα
Πήρα δύο αναλγητικά
το κοντινότερο στην αγάπη είναι τα αναλγητικά

Μας σώζει που όπως είπες δεν ανήκεις πουθενά

——–

Δουλεύω άλλοτε σεμνά άλλοτε υπερφίαλα
στο να ασπαστώ τη σαγήνη της φθοράς
να αναγνωρίσω την ιερότητα της να αποδεχτώ μέσω μιας θεολογίας του ελάχιστου την πιθανότητα της ύπαρξης του νόμου της αντίφασης
αυτήν τη σύμπλευση κατάφασης…

View original post 280 more words

Μοσχούλα ΙΙ

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

Τη νύχτα της παραμονής του Οσίου Ιερόθεου του Μαγγανάρη – κι ενώ κόντευαν μεσάνυχτα στη δυτική πλαγιά των Βλαχερνών – όλα τα κελιά στο μοναστήρι φωταγωγήθηκαν ταυτόχρονα για μερικά δευτερόλεπτα και στη συνέχεια έσβησαν με μιάς παρασύροντας στο σκοτάδι – μεταξύ άλλων – μια τυφλή νυχτερίδα προσβεβλημένη από το ραβδοϊό της λύσσας, που καθυστερώντας να επανακτήσει την υπέρηχη τροχιά της, συνετρίβη μοιραία στο στειλιάρι της σημαίας με τον δικέφαλο αητό. Σε αυτό το απόλυτο σκότος που διαδέχθηκε την έκλαμψη φωτός , το λείψανο του Οσίου, ανελήφθη λιανό και απαστράπτον, με άπαντα τα παρασάρκια οστά του αιωρούμενα σε νέφος, πλην εκτός της αριστερής κνήμης η οποία παρέμεινε σφηνωμένη στο γυάλινο κιβούρι, πλεγμένη σε σταυρική παράθεση με το μεταξωτό σάβανο, ανάμεσα στο θαμπό τζάμι και μια ξύλινη βίδα από κέδρο του Λιβάνου. Ένα θέοφωτο αστρόπλοιο με επιφάνεια τουλάχιστον τέσσερα στρέμματα εμφανίστηκε πάνω από τη θάλασσα, να κρέμεται σαν της Αγιάς Σοφιάς τον…

View original post 354 more words

Κώστας Παπαγεωργίου, Οικογενειακό

Ψυχοναύτες

.

Μέρες μετά το θάνατό της η θεία Μερόπη

άφησε τη μασέλα, τα χοντρά γυαλιά της

επάνω στο περβάζι του παραθύρου

χαιρέτησε καθένα χωριστά

                                         –φεύγοντας

τα κόκαλά της σκόρπισαν στη σκάλα

τα πήρανε γυναίκες του ιδρύματος

φτιάξανε κομπολόι για τον ηγούμενο

τριάντα τρία κομμάτια

κορίτσια από την ενορία ψαλιδίσανε  τα ρούχα της

πλέξανε κουρελούδες στους φτωχούς

ζητιάνες δοκίμαζαν τα παπούτσια της.

Κανείς δεν είδε κάτω από το σιδερένιο της κρεβάτι

το χέρι που όλο χάραζε στο φως

και πέφτανε τα λέπια του ένα ένα

την τρέλα της που υπνοβατούσε στο δωμάτιο

με κίνδυνο να τσακιστεί μες στην καρδιά μου.

~Ιχνογραφία, μέρος Γ’, συλλογική έκδοση  Ποιήματα, εκδ. Κανάκη~

Art: Beth Conklin

View original post

Με τους εργάτες ή με τους φτωχούς; Μέρος ΙΙ

Έχοντας συσσωρεύσει ένα επαρκές εισόδημα, ο νεομπουρζουάς δεν έχει ανάγκη να προσφύγει στις υποβαθμισμένες κρατικές υπηρεσίες κοινής ωφελείας, ούτε επιθυμεί να καταβάλει φόρους για τη συντήρηση τους. Εκείνο που πρωτίστως τον ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσει το άνετο επίπεδο ζωής του και να υπερασπιστεί τη θέση του από άλλες ομάδες που φιλοδοξούν να αναρριχηθούν στην κοινωνική ιεραρχία

antisystemic

Την εποχή που δέσποζε το κράτος πρόνοιας, ο αστός διανοούμενος Π. Κονδύλης διατεινόταν ότι τόσο καλή δουλειά είχε κάνει η σοσιαλδημοκρατία στον τομέα της αναδιανομής του εισοδήματος, που είχε ουσιαστικά κατορθώσει να δημιουργήσει μια μαζική κοινωνία αποτελούμενη αποκλειστικά από άτομα, στο πλαίσιο της οποίας η ταξική διαστρωμάτωση και οι ιεραρχικές κοινωνικές σχέσεις είχαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος, εξαλειφθεί. Σε αυτή την εκδοχή της μαζικής κοινωνίας του Κονδύλη, τα άτομα προσαρμόζονταν στη νόρμα της κοινωνικής κινητικότητας, ήταν ισότιμα και πλήρως εναλλάξιμα και είχαν απαλλαγεί εντελώς από ουσιοκρατικούς δεσμούς που τα κρατούσαν ριζωμένα σε κάποια τάξη ή κοινωνική ομάδα.[1] Παράξενος ισχυρισμός αλήθεια, στον βαθμό που η κοινωνική κινητικότητα, την οποία ο Κονδύλης αποθεώνει, δεν είναι νοητή χωρίς την ύπαρξη μιας ιεραρχικής διαβάθμισης των κοινωνικών τάξεων, την οποία η κοινωνική μονάδα μπορεί να διατρέχει κάθετα, από κάτω προς τα πάνω ή αντίστροφα, πιστοποιώντας έτσι, με την αλλαγή των συνθηκών ζωής του, την…

View original post 4,431 more words

Γεωργία Τρούλη, Επιφάνεια εγγραφής

To Koskino

Artwork: Γεωργία Τρούλη

Ο ύπνος
Τσουβάλι
Γεμάτο
Λευκό
Αλεύρι
Που
Ρέει
Αργά
Και δεν
Βιάζεται
Να
Τελειώσει

Ήχος
Που
Προσπαθεί
Να
Κάνει
Ησυχία

Ένας ύπνος
Που θυμίζει
Αλεύρι απαλό
Τρέχει
Λίγο
Λίγο
Από
Μια
Ελάχιστη
Τρύπα
Στην κάτω
Δεξιά
Γωνία
Ενός ασκού
Ενώ
Στέκεται
Ξεχασμένος
Στην
Άκρη
Του χνώτου
Ενός
Κάτι
Που
Έχει
Ζωή

View original post

Jean Améry – Πέρα από την ενοχή και την εξιλέωση. Απόπειρες ενός εκμηδενισμένου να υπερβεί το ανυπέρβλητο

Πανδοχείο

Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο: δεν υπάρχει «νέα πατρίδα». Πατρίδα είναι ο τόπος της παιδικής ηλικίας και της νιότης. Όποιος τη χάσει, παραμένει μετέωρος, ακόμα και αν κάποια στιγμή, ζώντας σε ξένους τόπους, μάθει να μην τρεκλίζει πια σαν μεθυσμένος, αλλά να πατά το πόδι του στο έδαφος με όσο το δυνατόν λιγότερο φόβο. [σ. 101]

Η αδιανόητη βιογραφία

Ο Jean Améry είναι ο Hans Maier, με το επίθετο αναγραμματισμένο· είναι ο Αυστροεβραίος συγγραφέας και στοχαστής που γεννήθηκε και σπούδασε στη Βιέννη, εντάχθηκε στον περιβόητο Κύκλο της, αλλά είδε την Αυστρία να προσαρτάται στη Γερμανία και βίωσε τον αχαλίνωτο αντισημιτισμό και την έξαρση του ναζισμού, συνειδητοποιώντας το αβάσταχτο φορτίο της εβραϊκής του ταυτότητας. Κατέφυγε στο Βέλγιο το 1939 αλλά συνελήφθη ως … ανεπιθύμητος Γερμανός αλλοδαπός και οδηγήθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στον γαλλικό Νότο. Εκδόθηκε στους Γερμανούς, κλείστηκε σε στρατόπεδο, δραπέτευσε, εντάχθηκε στην Αντίσταση, συνελήφθη, βασανίστηκε από…

View original post 2,982 more words

Σαν σήμερα 23 Σεπτέμβρη 1821 “Η κατάληψη της Τριπολιτσάς”

Οι εξεγερμένοι μη χορταίνοντας από τους βιασμούς, το αίμα των χιλιάδων θυμάτων, το πλιάτσικο των πάντων (ακόμα και των σκουριασμένων καρφιών από τους τοίχους) και την αιχμαλωσία όμορφων παιδιών προς δουλεμπορία, καταφεύγουν στα ισλαμικά και ιουδαϊκά νεκροταφεία, για να ανοίξουν τους τάφους και να πετάξουν έξω τους σκελετούς. Μετά αρχίζουν να χτυπιούνται μεταξύ τους, για να πάρει ο ένας τα λάφυρα από τον άλλο. Στο τέλος οι αρχηγοί κάνουν ταμείο. Ο Κολοκοτρώνης αναγνωρίζεται ικανότερος, έχοντας συγκεντρώσει σαράντα εκατομμύρια γρόσια γι’ αυτό και λαμβάνει το παρατσούκλι “λαφύρας”. Ο Γιατράκος, με μια σκηνή λάφυρα, υπολείπεται του Πετρόμπεη που άρπαξε δύο εκατομμύρια γρόσια, ενώ αποστέλλει στη Μάνη δύο καμήλες και είκοσι μουλάρια φορτίο. Η δε Μπουμπουλίνα, βάζει στο κεμέρι της τέσσερα εκατομμύρια γρόσια.

Shades online

Η σημερινή ημέρα έχει συνδεθεί με έναν από τους πιο διαδεδομένους εθνικούς μύθους. Την «ηρωικότατη» μάχη και κατάληψη της Τριπολιτσάς το 1821 από του Έλληνες. Τι  όμως έγινε πραγματικά; Τι μπορεί να βρει κανείς μελετώντας προσεχτικά τα ιστορικά στοιχεία πέρα από τα σχολικά βιβλία και την επίσημη εθνική αφήγηση;

Στην Τριπολιτσά, αποκαλύφθηκε το χειρότερο πρόσωπο της καθυστερημένης  αστικής επανάστασης στην Ελλάδα. Έδειξε από την αρχή για το πως θα κατασκευαστεί η ελληνική εθνική ταυτότητα, μέσα δηλαδή από ποτάμια αίματος, φρικαλεότητες και μια γενοκτονία, αυτήν της Τριπολιτσάς. Σαν σήμερα, στις 23 Σεπτέμβρη του 1821, έγινε η άλωση της πόλης από τους εξεγερμένους . Επικεφαλής της συγκεκριμένης επιχείρησης ήταν ο Θ. Κολοκοτρώνης που μετά την μάχη πήρε το παρατσούκλι «Λάφυρας». Η πολιορκία της Τρίπολης έγινε κάτω από κωμικοτραγικές συνθήκες με μυστικές συνεννοήσεις, προδοσίες, σκανδαλώδεις αγοραπωλησίες, από τη μια πολιορκούσαν κι από την άλλη πουλούσαν στη μαύρη αγορά τρόφιμα στους πολιορκημένους. Από τη…

View original post 891 more words

Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Νόστιμον ήμαρ (1998)

To Koskino

I

ώ μοι εγώ, τέων αυτε βροτών ες γαίαν ικάνω;

Εΐδαν πολλά τα μάτια μου
την τρέλα τη φωτιά τό θάνατο στις πιο αθώες σελίδες
θρόνους καινούργιους να στεριώνονται πάνω σ’ αρχαία κόκαλα
γενεές γενεών σε λόφους σκουπιδιών
σημαίες να πέφτουνε στα γόνατα
και τις χλωρές μου αποικίες να κουρσεύονται
από τη δυστυχία του τσούρμου μου

Είδαν πολλά τα μάτια μου

Πώς ξαναγύρισα τώρα στην πόλη αυτή
πώς ξεγελάστηκε το σώμα μου
και κλείστηκε ξανά στο ξοφλημένο αυτό βασίλειο
πώς
φάντασμα μέσα σε φαντάσματα ξαναγύρισα
άδειο τομάρι πειρατή νοσταλγώντας τη σάρκα μου
γυρεύοντας το σκοτεινό μου δίκιο από τους τοκογλύφους
μετρώντας στην αγύριστή μου κεφαλή σημάδια πετροπόλεμων
και τις παλιές ανάκουστες φωνές
Κάκια! Δημήτρη! Τζόγια!
μες στα ξεπουλημένα περιβόλια;

Υπήρχαν τόσοι άλλοι τρόποι
Φαρμακεροί λωτοί κι άγρια ψάρια
τραγούδια αλλόγλωσσα να πέσω να πνιγώ

πώς ξαναγύρισα σ’ αυτόν τον ξεσκισμένο τόπο
σ’ αυτή την ένδοξη γενέθλια δυστυχία;

ΙΙ

Οταν πήγα…

View original post 594 more words

O Κύκλος της Ασημαντότητας και το Ρίζωμα του Ανοιχτού

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Γιώργος Κτενάς

 

 

 

(…) Ξαφνικά βρέθηκαν έξω από έναν μπερντέ. Στον χώρο των θεατών δεν έπεφτε καρφίτσα. Αυτό που έκανε εντύπωση στο καπέλο και το παπούτσι, το ξύλινο παπούτσι, ήταν ότι το κοινό είχε αποκλειστικά νέα και χαμογελαστά παιδιά. Με φωτεινά μάτια, κόκκινα, πράσινα και μπλε μαλλιά, μοβ φαρδιές παντελόνες, σανδάλια, αυτοσχέδιες τσάντες γεμάτες με βιβλία και προφυλακτικά. Η γενιά των γονιών τους τα χαρακτηρίζει απολιτικά. Δεν φτάνει που δεν ντρέπονται για τα προβλήματα που φόρτωσαν στις πλάτες τους, δεν μπορούν κιόλας να διακρίνουν ότι η πολιτικοποίησή τους δεν αφορά τα τσιτάτα και τις καθοδηγητικές αξιώσεις κανενός κόμματος. Αλλά επιτυγχάνεται μέσα από την πολιτικοποίηση της ίδιας της ζωής. «Η πραγμάτωση του ανθρώπου», γύρισε σε μία στιγμή στο διάλειμμα της παράστασης και είπε το παπούτσι, το ξύλινο παπούτσι, στο καπέλο, «γίνεται μέσα στην κοινωνία. Παρέα με άλλους ανθρώπους. Όπως συμβαίνει…

View original post 475 more words

υποσημείωση #10 “Ο αντισημιτισμός ως ιδεολογία”

Benjamin conti

Κάνω σήμερα τον κόπο να δημοσιεύσω ακόμα μια υποσημείωση. Δεν μπορεί παρά να έχει άκρως συμβολικό χαρακτήρα σχολιασμού της επικαιρότητας μετά το «ωραίο» παραλήρηματου αριστερού υφυπουργού παιδείας τις προηγούμενες ημέρες την Βουλή των Ελλήνων σχετικά τη «οικειοποίηση του Ολοκαυτώματος από τους Εβραίους. Αντί σχολίου λοιπόν….

“…Ο τρόπος με τον οποίο διακρίνεται ο αντισημιτισμός, και πρέπει να διακρίνεται, από τον ρατσισμό, έχει να κάνει με κάποιου είδους φαντασιακού της δύναμης, η οποία αποδίδεται στους Εβραίους, στον Σιωνισμό και στο Ισραήλ, η οποία βρίσκεται στον πυρήνα του αντισημιτισμού. Οι Εβραίοι θεωρούνται πως συγκροτούν μια υπερβολικά ισχυρή, αφηρημένη, άυλη παγκόσμια μορφή εξουσίας η οποία κυριαρχεί στον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα το παρόμοιο με αυτή την ιδέα στον πυρήνα άλλων μορφών ρατσισμού. Ο ρατσισμός σπανίως, απ΄όσο ξέρω, συγκροτεί ένα ολόκληρο σύστημα με το οποίο επιδιώκει να εξηγήσει τον κόσμο. Ο αντισημιτισμός είναι μια πρωτόγονη κριτική του κόσμου, της καπιταλιστικής νεωτερικότητας. Ο λόγος…

View original post 27 more words