Τη νύχτα της παραμονής του Οσίου Ιερόθεου του Μαγγανάρη – κι ενώ κόντευαν μεσάνυχτα στη δυτική πλαγιά των Βλαχερνών – όλα τα κελιά στο μοναστήρι φωταγωγήθηκαν ταυτόχρονα για μερικά δευτερόλεπτα και στη συνέχεια έσβησαν με μιάς παρασύροντας στο σκοτάδι – μεταξύ άλλων – μια τυφλή νυχτερίδα προσβεβλημένη από το ραβδοϊό της λύσσας, που καθυστερώντας να επανακτήσει την υπέρηχη τροχιά της, συνετρίβη μοιραία στο στειλιάρι της σημαίας με τον δικέφαλο αητό. Σε αυτό το απόλυτο σκότος που διαδέχθηκε την έκλαμψη φωτός , το λείψανο του Οσίου, ανελήφθη λιανό και απαστράπτον, με άπαντα τα παρασάρκια οστά του αιωρούμενα σε νέφος, πλην εκτός της αριστερής κνήμης η οποία παρέμεινε σφηνωμένη στο γυάλινο κιβούρι, πλεγμένη σε σταυρική παράθεση με το μεταξωτό σάβανο, ανάμεσα στο θαμπό τζάμι και μια ξύλινη βίδα από κέδρο του Λιβάνου. Ένα θέοφωτο αστρόπλοιο με επιφάνεια τουλάχιστον τέσσερα στρέμματα εμφανίστηκε πάνω από τη θάλασσα, να κρέμεται σαν της Αγιάς Σοφιάς τον…
View original post 354 more words
