Ο Χριστός αυτό το Πάσχα

Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros

Ο Χριστός αυτό το Πάσχα φυλακίζεται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Τσετσενίας γιατί είν΄ ομοφυλόφιλος

Αλλού είναι γυναίκα και λιθοβολείται γιατί ερωτεύτηκε
κάπου αλλού είναι φάλαινα και σφάζεται
σε κάποιες γειτονιές είν’ αδέσποτο σκυλί και τρώει τη φόλα
Ολοένα σταυρώνεται σαν μετανάστης, εισπνέει αέρια παιδάκι στη Συρία και σκοτώνεται από πυραύλους σε νοσοκομεία.

Τα πρόσωπα Χριστός δεν έχουν φύλο και δεν έχουν γένος και είδος είναι οι ηττημένοι της βίας του ανθρώπου.
Είναι η μοίρα ενός πληγωμένου Πλανήτη.

View original post

Μάρκος Μέσκος, Τρία ποιήματα

To Koskino

Ο ΣΤΕΡΓΙΟΣ

Το βουνό γονάτιζε νύχτα με το τσεκούρι και χαραυγές
τα ξύλα στην πόλη κατέβαζε με τα μουλάρια.

Στέργιο τον έλεγαν κι είχε πέντε παιδιά –όλα κορίτσια.
Παράλυτος πήγε από κακή ασθένεια και γυναίκες.

Καί τη γυναίκα είχε του σπιτιού
αυτός φωνές και χωρατά καθώς ξεφόρτωνε τα ζώα στην αυλή
κι εκείνη σιωπηλά επιτιμώντας τον
γιατί πουλάει το βουνό τόσο φθηνά
καί χαραμίζει τη ζωή του.

*Από τη συλλογή “Άλογα στον Ιππόδρομο”, 1973.

***

ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ

Από τη στέγη περνούσαν πράγματα πολλά
καπνός πνοές ανέμου φύλλα φθινοπωρινά
ο ίσκιος του ήλιου στο γύρισμα
του χελιδονιού η γλώσσα στο ζενίθ
τα ξιπόλητα πόδια των πουλιών δειλινές ώρες
κόκκινη κλώσα ή στέγη

μα εκείνο απομένει: η μαύρη κάργα στην καταχνιά
με το φοβερό ράμφος τοκ τοκ, τοκ τοκ
έμβολο θανάτου στο κρανίο.
Και η σιωπή του κρεμασμένου μέσα.

*Από τη συλλογή “Άλογα στον Ιππόδρομο”, 1973.

***

XVI

Πέλμα της χήνας φύλλο συκιάς…

View original post 105 more words

ΠΟΥΛΙΑ, ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ: ΟΙ ΝΤΑΡΡΕΛΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ιγ' ι'

Οι Ντάρρελς στη Βίλλα Ανεμογιάννη

Τον Μάρτιο του 1935, μια εκκεντρική οικογένεια Άγγλων καταφθάνει κι εγκαθίσταται στην Κέρκυρα.  Πρόκειται για την χήρα Λουίζα Ντάρρελ, τον γιο της –νιόπαντρο κι επίδοξο συγγραφέα- Λώρενς με την σύζυγό του Νάνσυ Μάγιερς, και τα τρία, μικρότερα παιδιά της: την κόρη της Μάργκο και τους γιους της Λέσλι και Τζέραλντ.  Με προτροπή του Λώρενς, αφήνουν πίσω τους τον «αγγλικό θάνατο», τον καθωσπρεπισμό, δηλαδή, και την απολίθωση της αγγλικής κοινωνίας, αλλά και τον φριχτό, μουντό καιρό της χώρας τους κι έρχονται στην Κέρκυρα, για ν’ ανασάνουν στον ήλιο και το φως της Ελλάδας, αλλά και να νοιώσουν ελεύθεροι στην ελληνική φύση.  Οι Ντάρρελς, μετά τον θάνατο του πατέρα της οικογένειας έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους. Ταυτόχρονα η Λουίζα παρουσιάζει πρόβλημα αλκοολισμού.  Θα έπρεπε λοιπόν, για να επιβιώσουν, να διαλέξουν ανάμεσα στην αμφίβολη φιλανθρωπία των συντηρητικών συγγενών τους ή να δοκιμάσουν την τύχη τους…

View original post 783 more words

Η τελευταία ανθρωποθυσία

antisystemic

“Viva la Muerte!” (Ζήτω ο Θάνατος!)

Σύνθημα των Φασιστών στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο

Πολλοί από τους ειδωλολατρικούς βαρβαρικούς λαούς της αρχαιότητας επιδίδονταν σε τελετουργικές ανθρωποθυσίες για να εξευμενίσουν τους – για κάποιον λόγο που ακόμα παραμένει αδιευκρίνιστος – πάντοτε τσατισμένους, πικρόχολους κι εκδικητικούς θεούς τους. Δεν ήταν λίγες οι φορές που το να είναι κανείς ανάμεσα στα υποψήφια θύματα αποτελούσε ύψιστη τιμή, μιας και μ’ αυτόν τον τρόπο το θύμα έβρισκε ηρωικό θάνατο κι ανακηρυσσόταν ανάμεσα στους παντοτινούς ευεργέτες της κοινότητας του. Έδινε την ζωή του για το καλό του συνόλου και βοηθούσε τον λαό του να εξιλεωθεί στα μάτια του ενός, ή του άλλου μικρόψυχου θεού. Έτσι, οι θεοί θα πρόσφεραν πάλι απλόχερα την εύνοια τους στην αναβαπτισμένη, μέσα από το αίμα αθώων ψυχών, κοινότητα και θα την έπαιρναν πάλι κάτω από την προστασία τους. Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε ξανά την τελευταία ανθρωποθυσία, αυτήν που υποτίθεται πως…

View original post 103 more words

Ἀντώνης Σαμαράκης ~ Ζητεῖται Ἐλπίς (1954)

the Tempest Ahead

Hope (Ἐλπίδα), George Frederic Watts, 1886.

Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.

Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ ἢ συζητούσανε.

Ἦρθε ὁ καφές. Ἄναψε τσιγάρο, ἤπιε δυὸ γουλιές, κι ἄνοιξε τὴν ἀπογευματινὴ ἐφημερίδα.

Καινούριες μάχες εἶχαν ἀρχίσει στὴν Ἰνδοκίνα. «Αἱ ἀπώλειαι ἑκατέρωθεν ὑπῆρξαν βαρύταται», ἔλεγε τὸ τηλεγράφημα.

Ἕνα ἀκόμα ἰαπωνικὸ ἁλιευτικὸ ποὺ γύρισε μὲ ραδιενέργεια.

«Ἡ σκιὰ τοῦ νέου παγκοσμίου πολέμου ἁπλοῦται εἰς τὸν κόσμον μας», ἦταν ὁ τίτλος μιᾶς ἄλλης εἴδησης.

Ὕστερα διάβασε ἄλλα πράγματα: τὸ ἔλλειμμα τοῦ προϋπολογισμοῦ, προαγωγὲς ἐκπαιδευτικῶν, μιὰ ἀπαγωγή, ἕνα βιασμό, τρεῖς αὐτοκτονίες. Οἱ δυό, γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους. Δυὸ νέοι, 30 καὶ 32 χρονῶ. Ὁ πρῶτος ἄνοιξε τὸ γκάζι, ὁ δεύτερος χτυπήθηκε μὲ πιστόλι.

Ἀλλοῦ εἶδε κριτικὴ γιὰ ἕνα ρεσιτὰλ πιάνου, ἔπειτα κάτι γιὰ τὴ μόδα, τέλος τὴν «Κοσμικὴ Κίνηση»: «Κοκταίηλ προχθὲς παρὰ τῷ κυρίῳ καὶ τῇ…

View original post 777 more words