Σ΄ένα γραφείο καθισμένος
δεμένος χειροπόδαρα
μ΄αόρατες κλωστές
καθημερινά περνώ το οχτάωρο
της πλήξης και της προσμονής
τίποτα καλό δεν με περιβάλλει
άνθρωποι ή αντικείμενα
εικόνα εγκατάλειψης γύρω
οι συσκευές μισοχαλασμένες
η άνωθεν φροντίδα ανύπαρκτη
τα αναλώσιμα ιδίοις αναλώμασι
πως να μη πλήξεις
πως να μη προσμένεις
την ώρα της αναχώρησης
αφού οι συνθήκες δουλειάς
είναι ακατάλληλες
κι έτσι αυτή χάνει το νόημα της
πότε χωρίς θέρμανση
πάντα χωρίς κλιματισμό
με σώζουν μόνο
τα ταξίδια του μυαλού
όταν βρίσκω την ευκαιρία.
agelikifotinou 