Όνειρο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη
[Ενότητα Album]
Νύχτα της Τετάρτης 29 του Γενάρη 1974
1
Κι έπειτα ήρθες να που έπρεπε βέβαια να ’ρθεις
Αγάλι σέρνοντας τη φρίκη μιας πληγής παντοτινής
Μέσα στο πιο αποτρόπαιου τέλους τον κρότο
Στο μαύρο αδιέξοδο στην άβυσσο του νου
Να που έπρεπε την καρδιά σου κομμάτια να ’βλεπα
Κάτω από ’να ξεθωριασμένο πράσινο κοστούμι
Τυπικό και άψογο σ’ ένα λευκό τραπεζομάντιλο σκυμμένο
Πέρασαν τόσα χρόνια πέρασε ο καιρός
Πλυμένο κίτρινο παλιό το φως
Έπεφτε πάνω σου σαν τίποτα και σαν ανυπαρξία
Από τη συλλογή Η κλεψύδρα με τις στάχτες (1975) του Αλέξη Τραϊανού
Σημείωση
Στο ποίημα γίνονται αναφορές σε στίχους του αυτόχειρα της Πρέβεζας. Βλ. σχετικά το σχόλιο του Δ.Ν. Μαρωνίτη στον αρ. 119 της «Βιβλιογραφίας».
Βιβλιογραφία
119. Μαρωνίτης, Δ.Ν. Η γοητεία της Αυτοκτονίας. Εφ. Το Βήμα (της Κυριακής), 2 Νοεμβρίου 1986.
Συνέχεια της επιφυλλίδας του αρ. 118, που αφορά έρευνα του αρθρογράφου…
View original post 265 more words
