Ο τίτλος του άρθρου είναι μια ταπεινή πρόταση για έναν νεογλωσσοδέτη, που νομίζω πως με λίγο σουλούπωμα μπορεί να σταθεί επάξια πλάι στους παραδοσιακούς γλωσσοδέτες σαν τον παπά τον παχύ που έφαγε παχιά φακή ή την εκκλησιά τη μολυβδοκοντυλοπελεκητή.
Σε κάποιους θα είναι άγνωστη η δεύτερη λέξη του τίτλου, ο σπισιστής, που δεν ξέρω αν την έχει κανένα λεξικό -περισσότερο ακούγεται η αντίθετή της, ο αντισπισιστής, που είναι ο αντίπαλος του σπισισμού.
Σπισισμός είναι η ελληνική απόδοση του αγγλικού speciesism. Όπως λέει ο Νίκος Λίγγρης σε ένα άρθρο του 2010 στη Λεξιλογία, από το οποίο αντλώ υλικό, πρόκειται για έναν όρο που τον δημιούργησε ή τον εκλαΐκευσε ο Βρετανός ψυχολόγος Ρίτσαρντ Ράιντερ (Ryder) το 1973. Σπισισμός είναι η διάκριση την οποία ασκεί ο άνθρωπος εναντίον όλων των άλλων ζώων, είναι η αντίληψη ότι το ανθρώπινο είδος είναι ιεραρχικά ανώτερο από τα άλλα ζωικά είδη και μπορεί να τα εκμεταλλεύεται…
View original post 827 more words
agelikifotinou 