χούντα μπαίνει χούντα βγαίνει και στην πείνα σου πατώ / θα περάσουν χίλια χρόνια μέχρι να σέ ξαναδώ

σημειωματαριο κηπων

.

.

.

(εδώ θα υπήρχε κανονικά βίδεο με τότραγούδιαν δεν βαριόμουν να αναπαράγω
θεοδωράκη, ακόμα κι εκείνον τής μυθικής εποχής τών απαγορευμένων)

.

.

   μανία που τό ’χουν αυτοί που πρώτοι μουντζώνουν και κλείνουν τή βουλή να θέλουν σώνει και καλά να είναι μέσα όταν η βουλή, σε πείσμα τους, ξανανοίξει…

   από τήν άλλη, η έλλειψη μνήμης αυτών που ανέχονται μια χούντα, και ψηφίζουν εντέλει μια χούντα (εντάξει, υπήρχε ώς τώρα και τό λά.ο.σ., αλλά – όχι ότι αυτό αποτελεί σπουδαίο άλλοθι – εκείνο είχε φροντίσει να μεταμφιεστεί κάπως) λοιπόν οι διαστροφές τής μνήμης, προσωπικά, δεν μού κάνουν και τόσο εντύπωση (αυτοαναφορά)

   ο χρόνος δεν δίνει, φυσικά, κανένα συχωροχάρτι – δεν πρόκειται για έλλειψη μνήμης άλλωστε σ’ αυτήν τήν περίπτωση, αλλά μάλλον για μνήμη που επιστρέφει, ακάθεκτη και, κυριολεκτικά, μνησίκακη : τά παιδιά και τά εγγόνια όσων στη διάρκεια τής χούντας…

View original post 445 more words

ο εθνικισμός οι επίδοξοι δικτατορίσκοι και η ποίηση μετά τό άουσβιτς

σημειωματαριο κηπων

.

  

.

   διακοπή τών καβαφικών για άλλη μια φορά σήμερα (αυτές είναι οι εκλογικές περιπέτειες τού καβάφη…)

   αλλά καθώς πάμε για νέες εκλογές αισθάνομαι τήν ανάγκη να ανατρέξω στα προεκλογικά συμβάντα τών αμέσως, προ δεκαημέρου, προηγούμενων :

   μόνο που αυτό σήμερα δεν είναι ανάρτηση αλλά μάλλον κατάβαση και μάλλον, επιπλέον, κάτι σαν γράμμα, τελείως μάταιο όμως :

   και μάταιο και άχρηστο, γιατί αυτοί στους οποίους θα απευθυνόταν δεν θα τό διάβαζαν ποτέ, όσοι θα τό διαβάσουν ήδη όλ’ αυτά τά ξέρουν, και καταλήγει τελικά να είναι ένα γράμμα που επιστρέφει ως μονόλογος στον αποσβολωμένο εαυτό του : αυτή είναι και η μόνη του χρησιμότητα – η χρησιμότητα που έχουν συνήθως με άλλα λόγια όλα τά γραφτά : να ειπωθούν, τά πράγματα, απλώς : και να τά πω κατασκευάζοντας (επιπλέον) τήν (καταχωνιασμένη) αυταπάτη ότι θα μπορούσε να τ’ ακούσει, σ’ ένα άλλο σύμπαν, και κάποιος απ’ αυτούς…

View original post 3,622 more words

Νίκος Γρηγοριάδης, Βουστροφηδόν

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Επιγραφή με γραφή βουστροφηδόν. Βρέθηκε στην Κρήτη.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Βουστροφηδόν

Προχωρώ βουστροφηδόν με τρέμοντα πόδα και κάλαμον και συναντώ τον παππού μου στο άλφα κεφαλαιογράμματο και μικρογράμματο ανάμεσα στην Άγνοια και τη Γνώση. Α! πώς αγαλλιά η ψυχή μου άγαν με τα άγανα του μουστακιού να γαργαλούν τη μύτη μου, χι χι γελάει σκασμένη η αιθρία της Άνοιξης στο αίθριο της αυλής κουβαλώντας ένα αγλαό σύννεφο, αχλύ μέσα στο βαθύ αχ του ουρανού. Πράξη που ούτε ένας Πραξιτέλης μπορεί να τελέσει, ούτε μια Πραξινόη να επινοήσει.

Από τη συλλογή Βουστροφηδόν | Το σύνταγμα της ζωής (1988) του Νίκου Γρηγοριάδη (με το ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν)

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος Γρηγοριάδης

View original post

Commissioni importanti

Michelangelo Buonarroti è tornato

Avete presente la Pietà Vaticana? Bene. Quest’opera alta 1,74 metri mi fu commissionata da Jean Bilhéres de Lagraulas, l’ambasciatore del re di Francia presso la Santa sede e abate di San Dionigi.

Jacopo Galli fece da garante e si impegnò personalmente affinché io consegnassi entro i tempo prestabiliti l’opera. Avrei dovuto realizzare quel complesso in solo un anno di tempo per una cifra pari a 450 ducati.

Vi riporto le parole esatte che il Galli mise nero su bianco:

“Et io Jacobo Galli prometto al reverendissimo Monsignore che lo dicto Michelangelo farà la dicta opera in fra un anno e sarà la più bella opera di marmo che sia oge in Roma, e che maestro niuno la farìa megliore oge”.

Il vostro Michelangelo Buonarroti

View original post

for eliza : too much smoke

σημειωματαριο κηπων

    

 

   σήμερα σελίδες από μυθιστόρημα :

   όλα ξεκίνησαν εκείνο τό βράδυ επειδή η λίζα (ως γνωστόν αυτό τό χαϊδευτικό στην ελισάβετ τής τό ’χω δώσει εγώ) άναβε τό ’να τσιγάρο πάνω στ’ άλλο (είχαμε βέβαια να ειδωθούμε καιρό και τό ’χα ελαφρώς ξεχάσει) : πολύ καπνίζεις, τής είπα, κάνε και λίγο κράτει : ξέρω ότι οι απαγορεύσεις είναι κακό πράγμα, αλλά η συγκεκριμένη μπορεί να σώσει και καμιά ζωή

   μην μιλάς σαν να ’σαι και γονιός μου γαμώτο, είπε εκείνη και στρογγυλοκάθισε. Εμένα εξάλλου μού ’χει σώσει τή ζωή τό τσιγάρο, τό ξέρεις αυτό; 

   υπερβολές, είπα, σαχλαμάρες

   ναι, είπε, εγώ μόνο μια σφαλιάρα έχω φάει στη ζωή μου, κι αυτό ακριβώς επειδή ήμουνα χαζή, και ηλίθια, και δεν ακολουθούσα τούς κανόνες, κάπνιζα επιπλέον πολύ

   μέ κοίταξε καλά–καλά, κι εγώ ως συνήθως στρογγυλοκάθισα (τρελαίνομαι ν’ ακούω ιστορίες και ειδικά τίς δικές της, και να…

View original post 4,769 more words

Γιουν Σέον-ντο, Δώδεκα σίτζο

via Γιουν Σέον-ντο, Δώδεκα σίτζο

Μουσική από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager 1

via Μουσική από τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager 1

Note #05 Έχουν εισβάλει παντού..

Shades online

– Ό,τι έχω κάνει, δεν είναι παρά ό,τι θα ‘πρεπε να κάνετε κι εσείς, είπε μεγαλόπρεπα.
– Τι θα έπρεπε να κάνουμε; είπε ένας με πολιτικά, σίγουρα ο διοικητής.
– Να προστατεύσετε τη Δημοκρατία. Γιατί ενοχλείτε εμάς; Όλες μας οι πράξεις αποσκοπούν στην ισχυροποίηση της χώρας. Ελάτε μαζί μας, να πολεμήσουμε όσους θέλουν να την αποδυναμώσουν!
– Και ποιοι είν’ αυτοί;
– Εγώ πρέπει να σου πω; Δεν τους βρήκες μόνος σου τόσα χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά; Οι Εβραίοι! Οι καθολικοί! Οι νέγροι! Οι ασιάτες! Οι ενωτικοί! Οι ξένοι, που παίζουν το παιχνίδι των σοσιαλιστών, οι κομουνιστές, οι αναρχικοί, και οι Εβραίοι!
– Για την πληροφόρηση σου, είμαι κι εγώ Εβραίος.
– Αυτό ακριβώς αποδεικνύει τα λόγια μου!
– Δηλαδή;

– Πως οι εβραίοι έχουν εισβάλλει παντού!

— Από τη Μητέρα Νύχτα, του Κερτ Βόνεγκατ.

View original post

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μητριαρχικό αρχέτυπο

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Απόστολος Χατζηχρήστος & Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Η πεντάμορφη
(τραγούδι: Απόστολος Χατζηχρήστος, Σούλα Καλφοπούλου & Μάρκος Βαμβακάρης (1949))

Μητριαρχικό αρχέτυπο

Αξίζει για τη θέρμη, την αψηφισιά της.

Υπήρξε καλλονή, τι πιο φυσικό
ότι της έκαναν τεμενάδες.
Ποικίλους τεμενάδες δέχεται ακόμη
και τώρα, που με τα χρόνια έμεινε
σκιά του εαυτού της.
Αξίζει για την αψηφισιά, το σταθερό βήμα της.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000) της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Αλεξάνδρα Μπακονίκα

View original post

Ο ρόλος των offshore στην καταστροφή των δασών

dasarxeio.com

Πως δικηγόροι και μεγάλες τράπεζες βοηθούν μια από τις μεγαλύτερες χαρτοβιομηχανίες της Ασίας να επεκτείνεται παρά το φτωχό περιβαλλοντικό της ιστορικό

View original post 1,440 more words