Η Σοφούλα
των παιδικών μου χρόνων
η ίδια που χόρευε τσιφτετέλι
στην εξέδρα του κινηματογράφου
τώρα στα διαλείμματα
χώνεται
όλο και πιο βαθιά
στην πολυθρόνα της.
Από τη συλλογή Σκόνη σε γυαλιά ηλίου (1997) της Ολυμπίας Σταύρου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ολυμπία Σταύρου
Ρίγη σου στέλνω μοναξιάς
στις άδειες κείθε από διαβάτες
της επαρχίας αλέες
σε παγωμένες γέφυρες και σε στενά
πάνω απ’ τις ψυχρές των τρένων τις γραμμές
βράδια Σαββάτου
είναι το δίχτυ μοναξιάς
πoυ σκοτεινό απλώνετ’ ολοένα
κι γω σαν πάντα μοναχός
με ρήματα σπασμένα να μιλώ
που ταξιδεύουν δίχως συντροφιά ή άλλ’ αυτί
απ’ της ζωής το πικραμένο ολήμερο γινάτι
Χαράματα μόνος στην πρωινή του βοριά ερημιά
μια συμμορία από γατιά
τρέχουν και βρίσκουν μια φωλιά
στην ζέστη κάτ’ απ’ τ’ αυτοκίνητο
ζέστη δίχως επίδομα, πρόνοια απ’ το βίωμα
Τι να σκεφτώ ; Ποια σχολή να εφαρμόσω
στης εικόνας την ανάλυση ; παιδεμός κι εγκατάλειψη
κηπουρός μπερδεμένος σαλός πεσμένος
γνωρίζω δεν γνωρίζω ζωή και θάνατο
αν άμφω δεχτώ στης λησμονιάς τον κάματο
Ω έπεα μύθοι στρεβλά ακατάβλητα
σύννεφα όνειρα πορεία και σήμερα
δεν υπάρχει το σήμερα δεν υπάρχει το χθές
τρέχω σε βρόχο και δεν φτάνω ποτές
Charles Corbet, Melancholia…
View original post 4 more words
Το ιστολόγιο αγαπά τον Μποστ σε όλες του τις ενσαρκώσεις και τις πτυχές: γελοιογραφία, εικονογραφία, διήγημα, χρονογράφημα, ευθυμογράφημα, θέατρο, ζωγραφική, χειροτεχνήματα. Μια ακόμα πτυχή είναι και οι διαφημίσεις. Ο Μποστ ασχολήθηκε εντατικά με τη διαφήμιση από το 1959 ως το 1961, συνεργαζόμενος με τη διαφημιστική εταιρεία Αρμός που ανήκε σε φίλο του, αν και συνέχισε σποραδικά να ασχολείται και τις επόμενες δεκαετίες.
Την πρώτη περίοδο ο Μποστ διαφήμισε κυρίως τρία πράγματα: τα χρώματα Φλόου-Κοτ, το αυτοκίνητο Ρενώ Ντωφίν και τη ναυτιλιακή εταιρεία Νομικός. Ένα δείγμα της απίθανης αυτής δουλειας είχα παρουσιάσει εδώ πριν από εφτά χρόνια.
Εκείνες οι διαφημιστικές γελοιογραφίες άφησαν εποχή και αργότερα εκδόθηκαν σε άλμπουμ εκτός εμπορίου. Ο φίλος Γιώργος Σαρηγιάννης, πρόεδρος του συλλόγου αποφοίτων της Μεγάλης του Μποστ Σχολής μου έστειλε αντίγραφο του βιβλίου αυτού, απ’ όπου κακοσκανάρισα μερικές από τις γελοιογραφίες που μου έλειπαν κι έτσι αποφάσισα να σπάσω το αρχικό άρθρο σε δύο ή…
View original post 953 more words
Μια εκλεκτή φίλη του ιστολογίου με σκούντησε υπενθυμίζοντάς μου ότι καιρό έχω να ανεβάσω Μποστ και της είπα ότι θα ανεβάσω κάτι, επειδή όμως το αποκριάτικο που είχα κατά νου το είχα βάλει πέρυσι και… δεν το θυμόμουν (μπορείτε να το δείτε εδώ) σκέφτομαι να βάλω κάτι άλλο για το οποίο έχουμε συζητήσει μερικές φορές στο ιστολόγιο, δηλαδή τα διαφημιστικά σκίτσα του Μποστ, και συγκεκριμένα τα σκίτσα που δημοσιεύονταν κάθε εβδομάδα, σαν να ήταν τακτική συνεργασία, σε περιοδικά όπως οι Εικόνες και ο Ταχυδρόμος, διαφημίζοντας πάντα το ίδιο προϊόν. Έχει βγει (εκτός εμπορίου αν θυμάμαι καλά) ένας τόμος με τα διαφημιστικά σκίτσα του Μποστ (ίσως όχι όλα), αλλά δεν τον έχω. Έχω κάποια σκαναρισμένα, και από αυτά διάλεξα μερικά δείγματα. Το μόνο κακό, ότι είναι ελαφρώς γερτά, σαν τον πύργο της Πίζας -όποιος μπορεί να τα ανορθώσει, ευπρόσδεκτος! Ευχαριστώ πολύ τον φίλο που τα σουλούπωσε!
Ένα από τα…
View original post 668 more words
73 χρόνια μετά Δεν Ξεχνάμε Δεν συγχωρούμε. Αγώνας της Μνήμης Ενάντια Στη Λήθη.
Το κείμενο που ακολουθεί, κυκλοφορεί ήδη στην Αθήνα με ευθύνη συντρόφων/σσων. Σύντομα θα μοιραστεί και στη Λακωνία. Παρά τις απειροελάχιστες παρατηρήσεις που μπορεί να έχουμε πάνω στο κείμενο, το προσυπογράφουμε και το αναπαράγουμε και εδώ μαζί με την αφίσα. Θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο κείμενο είναι μια θετική εξέλιξη στην υπόθεση της διεύρυνσης ενός μετώπου ενάντια στη λήθη και για ένα αντιφασισμό ουσίας.Ως ελάχιστη συμβολή στη διάδοση του, θα το μοιράσουμε σε φίλες/ους στη Σκάλα, αλλά και όπου αλλού βρεθούμε στη Λακωνία τις επόμενες εβδομάδες.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ενάντια στη Λήθη
… η εικόνα του ανθρώπου δεν μπορεί πλέον να αποσυνδεθεί από εκείνη ενός θαλάμου αερίων
Georges Bataille, από το Sartre (1947)
Στις 27 Ιανουαρίου 1945 ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τους/ις 7.000 περίπου εναπομείναντες/-σες κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Αντίστοιχα κατά την προέλαση των Συμμαχικών δυνάμεων των ΗΠΑ…
View original post 1,752 more words
Με την ευκαιρία του εορτασμού της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος, το Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών διοργανώνει την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018, έναρξη στις 17.00, σειρά προβολών στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου, Πατησίων 47.
Θα προβληθούν οι ακόλουθες ταινίες:
View original post 11 more words
Εισήγηση της Σοφίας Κυρίτση που διαβάστηκε σε εκδήλωση στο χώρο ΣΤΕΓΑΣΤΡΟ την περασμένη Πέμπτη στο Γαλάτσι.
Θα ήθελα σαν αρχή να κάνω μια σύντομη παρουσίαση της υπόθεσης μου, για να ξέρετε γιατί κλήθηκα να μιλήσω για τις εμπειρίες μου σαν πολιτική κρατούμενη, μια που έμεινα στην φυλακή για τριάμισι περίπου χρόνια και αποφυλακίστηκα μετά από 50 ημέρες απεργίας πείνας εμένα και 60 ημέρες των συντρόφων Φίλιππα Κυρίτση, Γιάννη Σκανδάλη και Κυριάκου Μοίρα. Και μετά ασχολήθηκα με τον ευρύτερο χώρο για ένα κίνημα για τις φυλακές.
Με συνέλαβαν το 1978 μαζί με τον Φίλιππα Κυρίτση για 8 μολότοφ που δεν βρέθηκαν καν στο σπίτι μας. Η σύλληψη είχε σκοπιμότητα να μας εμφανίσουν σαν φοβερούς και τρομερούς τρομοκράτες και να προχωρήσουν σ’ ένα αντιτρομοκρατικό νομοσχέδιο την ίδια εποχή που οι Έλληνες φασίστες βάζανε βόμβες σε κινηματογράφους, τραυματίζανε κλπ.
Έτσι επιδιώκανε να αποδώσουν την ίδια βαρύτητα στα δυο άκρα. Με την κατάλληλη παρουσίαση…
View original post 1,646 more words
τεύχος 9, Ιούλιος 2016
Editorial (Eλλάδα – Δύση – Ανατολή) · Πολιτική Ομάδα για την Αυτονομία Το αγροτικό ζήτημα και οι ανθρωπολογικές διαστάσεις του στη σημερινή ιστορική συγκυρία · Δημήτρης Μαρκόπουλος Στη δίνη του περιθωρίου. Σχόλια πάνω σε ορισμένες παθογένειες του εγχώριου ελευθεριακού χώρου · Νίκος Ν. Μάλλιαρης Εισαγωγή στον Χιπστερισμό. Μια ανθρωπολογική προοπτική των πρόσφατων μετασχηματισμών των δυτικών κοινωνιών (β´μέρος) · Νίκος Κασφίκης Σημειώσεις πάνω στη σύγχρονη ευρωπαϊκή Ακροδεξιά · Φουάντ Ζακαριγιά Ο οριενταλισμός και η κρίση της σύγχρονης αραβικής κουλτούρας (β´ μέρος) · Σπύρος Απέργης Μετά την «Αραβική άνοιξη». Οι αραβικές κοινωνίες μεταξύ φατριαστικού και θεοκρατικού φαντασιακού · Βιβλιοκριτικές: Σιμόν Βέιλ: Ανάγκη για ρίζες, μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία (β´ μέρος)
Μια και η γειτονικη χώρα χωρίς όνομα βρίσκεται στην επικαιρότητα και μάλιστα σήμερα γίνεται στη Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο που εχει στόχο να τορπιλίσει την πιθανότητα συμφωνίας σε σύνθετη ονομασία, λες και δεν μάθαμε τιποτα από τα καζάντια μας με τα συλλαλητήρια του 1992, είπα να βάλω ένα διήγημα γραμμένο σε μια γλώσσα ανύπαρκτη. Ευχαριστώ τον φίλο Γιώργο Μάντζιο που το έθεσε υπόψη μου.
Πρόκειται για το “Πουκάμισο” του Σέρμπο Ιβάνοφσκι (1928) και είναι παρμένο από το βιβλίο του Κώστα Βαλέτα “Ανθολογία διηγήματος της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αίμος υποθέτω στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η μετάφραση από την ανύπαρκτη γλώσσα στα ελληνικά είναι του Μίτο Αργιρόφσκι.
ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ
— Ήμασταν τρεις, μικρέ, είπε αυτός.
Γι’ αυτόν όλοι ήσαν μικροί. Ακόμα κι εγώ, παρόλο που αυτός ήταν δυο πιθαμές πιο κοντός από μένα.
—Ήμασταν τρεις, μικρέ, επανέλαβε αυτός. Το πρωί όταν πεινούσαμε ή όταν θέλαμε να τραβήξουμε την…
View original post 1,440 more words
View original post 3,611 more words
