V. « Η φτώχεια δεν είναι ντροπή» Σύμφωνοι. Ωστόσο τον φτωχό τον ντροπιάζουν. Το κάνουν, και τον παρηγορούν με αυτή την φρασούλα. Είναι από αυτές που κάποτε μπορούσε κανείς να τις παραδεχτεί, που όμως η ημερομηνία λήξης τους έχει φτάσει προ πολλού. Όπως κι εκείνο το βάναυσο «ο μή εργαζόμενος μηδέ έσθιέτω». Όταν υπήρχε δουλειά που έτρεφε τον άνθρωπο της, υπήρχε και φτώχεια που δεν τον ντρόπιαζε, αν οφειλόταν σε κάποια αναπηρία ή σε κάποιο άλλο θέλημα της μοίρας. Αυτή η ανέχεια όμως μες στην οποία γεννιούνται εκατομμύρια, και μπλέκουν εκατοντάδες χιλιάδες που φτωχαίνουν, ντροπιάζει. Η βρόμα και η αθλιότητα ορθώνονται γύρω τους σαν τείχη που τα χτίζουν αόρατα χέρια. Κι όπως ένα άτομο μπορεί ν’ανεχτεί πολλά για τον εαυτό του, δίκαια όμως ντρέπεται σαν τον βλέπει η γυναίκα του να τα υφίσταται και να τ’ανέχεται, έτσι επιτρέπεται να υποστεί πολλά, όσο είναι μόνος, και όλα, εφόσον τα κρύβει. Όμως…
View original post 118 more words
agelikifotinou 