Το κρεβάτι (Γιώργος Ιωάννου, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, από την συλλογή διηγημάτων ΣΑΡΚΟΦΑΓΟΣ γραμμένα μεταξύ 1968-1970)
Ανεβάσαμε σε μας το μόνο αυτό κρεβάτι, τη μέρα που μάζεψαν απ΄τη γειτονιά μας τους εβραίους, κι απ΄το ίδιο κιόλας βράδυ, αν δεν κάνω λάθος, άρχισα να κοιμάμαι σε αυτό. Το πάπλωμα, το στρώμα, και τα λερά σεντόνια του τα είχαν στο μεταξύ άλλοι αρπάξει. Το κρεβάτι ήταν το μόνο πράγμα που είχε απομείνει τελικά μέσα στο άγρια λεηλατημένο διαμέρισμα. Και το μόνο εβραϊκό πράγμα, που ύστερα από πολύ δισταγμό πήραμε – το ορκίζομαι.
Κοιμόταν ο Ίζος σ΄αυτό. Δύο τρία χρόνια μεγαλύτερος μου, μα φίλος μου. Συχνά παίζοντας στο διαμέρισμα τους κρυφτό ή άλλα παιχνίδια , κρυβόμασταν από κάτω ή χωνόμασταν για να πάρουμε την μπάλα που είχε κυλήσει. Κάποτε μάλιστα, που λείπαν οι δικοί μου, μας είχαν κοιμίσει αγκαλιά στο κρεβάτι αυτό. Τότε πρωτοείδα το νεανικό τριχωτό της ήβης. Είναι αλήθεια πως είχε αρκετούς κοριούς…
View original post 1,509 more words
agelikifotinou 