Πάνος Ἰ. Μαυρομμάτης
Ἀντικαθεστωτικοὶ πορδιστές
ΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΗ μέρα δυὸ φίλοι κορόιδευαν, ἔβριζαν, χαχάνιζαν, περπατοῦσαν καὶ πέρδονταν. Δηλαδὴ ἀπεριφράστως, ἀλλέως πώς, οὕτως εἰπεῖν κλάνανε γενναῖα. Τὸ εἴχανε ξεφτιλίσει τελείως. Σὰν τὰ μικρὰ παιδιὰ συναγωνίζονταν ποιός θὰ κάνει τὸν δυνατότερο καὶ πιὸ μακρόσυρτο θόρυβο μὲ τὸ τελικὸ τμῆμα τοῦ ἐντέρου του. Προσπαθοῦσαν μάλιστα νὰ ἀποδώσουν μουσικὲς ἀποχρώσεις στὴν προσπάθειά τους. Ἀποροῦσαν καὶ οἱ ἴδιοι ποὺ τὰ εὕρισκαν τόσα ἀέρια. Τί ἔφαγαν; Μὲ τόσο σφίξιμο θὰ μποροῦσαν νὰ εἶχαν χεστεῖ ἀνὰ πάσα στιγμή.
Ἀρκετὴ ὥρα τώρα, καταμεσήμερο στὰ Ἑξάρχεια, ἀργία, βροντοῦσαν οἱ ἔρημοι δρόμοι ποὺ περνοῦσαν καὶ οἱ πολυκατοικίες ἀπὸ τὸν ἀντίλαλο τῶν ἀερίων τους ἐνῶ αὐτοὶ παρέλαυναν γελώντας σὰν νὰ τοὺς ἔβγαινε στραβὰ ἡ κορόνα.
Ἀλλόκοτη ἡ ἀντίδρασή τους, κάτι σὰν ψυχοσωματικὴ ἀντίδραση στὸ καθεστώς. Χέρια πόδια δεμένα, στόμα κλειστό, μόνον ὁ κῶλος τους ἔμενε ἐλεύθερος νὰ διαμαρτυρηθεῖ. Ἦταν ἡ ἐπέτειος τῆς 21ης Ἀπριλίου.
…
View original post 245 more words