Le jardin
Des milliers et des milliers d’années
Ne sauraient suffire
Pour dire
La petite seconde d’éternité
Où tu m’as embrassé
Où je t’ai embrassèe
Un matin dans la lumière de l’hiver
Au parc Montsouris à Paris
A Paris
Sur la terre
La terre qui est un astre.
(Extrait de “Paroles”, Jacques Prévert)
Paroles 1945
Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια
δεν θα ήταν αρκετά
για να μιλήσω
για το μικρό δευτερόλεπτο της αιωνιότητας
που με φίλησες
που σε φίλησα
ένα πρωινό μες το χειμωνιάτικο φως
στο πάρκο Montsouris στο Παρίσι
Στο Παρίσι
Στη γη
στη γη που είναι ένα άστρο.
