Δημήτρης Τρωαδίτης, Όταν θα μας σκεπάσουν οι πέτρες

To Koskino

Όταν θα μας σκεπάσουν οι πέτρες
Θα είναι αργά για έρωτες
Και γλυκούλικα λόγια
Θα διαδεχθούμε τις πέτρες
Όλων των προηγούμενων πολιτισμών
Και δεν θα έχουμε τον καιρό
Ούτε να αναφωνήσουμε
«ο αναμάρτητος πρώτος το λίθον βαλέτω»
Όταν θα μας σκεπάσουν τα κυκλάμινα
Της λησμοσύνης
Άλλοι θα υποκλέπτουν τη υστεροφημία μας
Φτιάχνοντας χείμαρρους από λέξεις
Και ουρές από νοήματα
Που θα τρέχουν αλαφιασμένα να προλάβουν
Τον εσμό κάθε επίπλαστης ανάγκης
Όταν το μεγάλο χιόνι σκεπάσει τα μαλλιά μας
Θα επέλθει ψύχος στις συνειδήσεις
Παγετός θα είναι η σκέψη μας
Και θα κοιτάξει πώς και πώς να ζεσταθεί
Από το κυνήγι μιας τόσο δα λεξούλας
Να απαλύνει το είναι μας

View original post

Advertisements

Ποιός, Πού, Πώς και Πότε;

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Πόσοι Ζακ έχουν ξυλοκοπηθεί, δολοφονηθεί ή προπηλακιστεί και απλά προσπέρασαν; Χωρίς μάρτυρες, χωρίς κάποιο αποδεικτικό υλικό. Ένα τέτοιο ανώνυμο περιστατικό θα μπορούσε να ήταν και αυτό του Ζακ που απλά έτυχε να έχει όνομα, γιατί υπήρχε μια καταγραφή βίντεο. Μαθαίνουμε ότι οι αστυνομικοί προχώρησαν σε προσαγωγή για το ξυλοκόπημα μόνο αφού είδαν το βίντεο. Αλλοιώς ο θάνατος ίσως και να ήταν ανώνυμος και δεν θα έψαχναν όλοι στον ελλαδικό χώρο τί σημαίνει Drag Queen. Θα είχε προσπεραστεί και θα είχε κατοχυρωθεί σαν κάποιο πρεζάκι, αδερφή που πήγε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο. Σαν ένα κοινωνικό μίασμα που επάνω του η κοινωνία προβάλει όλα αυτά που φοβάται, όλα αυτά που τελικά είναι κομμάτι της. Και ας μην είναι έτσι, και ας μην ήταν πραγματικά πρεζάκι και ας μην πήγε να κάνει ληστεία, και τι έγινε; Οι λέξεις έχουν βαρύτητα και δημιουργούν εικόνα, έχουν την δύναμη να καταδικάσουν χωρίς πολλά-πολλά…

View original post 293 more words

via Eνδείξεις για γιγάντιες αμμοθύελλες στον Τιτάνα του Κρόνου

Νοικοκυραίος είναι ένα σκυλί της ατομικής ιδιοκτησίας – Του Αρη Χατζηστεφάνου

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

 

«Όταν βλέπεις να επιτίθενται σε κάποιον, γιατί κοιτάς από την άλλη;» ρωτούσε ο Ζακ Κωστόπουλος σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το Φεβρουάριο του 2017 στο 3pointmagazine. Στην περίπτωσή του, όταν τον είδαν να βγαίνει αιμόφυρτος από το κοσμηματοπωλείο της οδού Γλαδστώνος δεν γύρισαν απλώς από την άλλη – κάποιοι άρχισαν να τον κλωτσάνε στο κεφάλι με όλη τους τη δύναμη.

Στα λίγα δευτερόλεπτα, που έχεις στη διάθεσή σου για να αντιδράσεις σε τέτοιες στιγμές, κρίνεται ποιος πραγματικά είσαι. Γιατί, άραγε, δεν έχουμε περιστατικά νοικοκυραίων να επιτίθενται σε χρυσαυγίτες, όταν τους βλέπουν να ξυλοκοπούν ανθρώπους μέσα στο τρένο ή σε ένα λεωφορείο; Ο κίνδυνος που διατρέχουν με το να επιτεθούν σε έναν ληστή ή σε έναν χρυσαυγίτη είναι θεωρητικά ο ίδιος. Πολύ συχνά όμως τολμούν να χτυπήσουν το ληστή για να προστατεύσουν την ατομική ιδιοκτησία (κάποιου άλλου) αλλά δεν τολμούν να σώσουν έναν άνθρωπο.

Για αυτό ο όρος νοικοκυραίος…

View original post 377 more words

Για το περιστατικό στην Ομόνοια

Eine Parodie der Utopie

Η ελληνική κοινωνία φανερώνει μέσω των δολοφόνων-νοικοκυραίων μόνο μια όψη της φοβερής πραγματικότητας που περιμένει όποιον διαταράσσει την κανονικότητα. Η άλλη όψη, εξυπηρετείται από όσους αλληλέγγυους υπαινίσσονται πως ένα θύμα δολοφονικής επίθεσης αξίζει περισσότερη υποστήριξη όταν δεν είναι χρήστης ουσιών ή ληστής.

Κάθε προσπάθεια να τροποποιηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα αφήγημα, κάθε υπαινιγμός πως χαρακτηρισμοί όπως «ληστής» ή «χρήστης» συνιστούν σκύλευση και ξεδιαντροπιά, πριν μάλιστα διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες του εγκλήματος, κρύβει ενοχή. Όχι μόνο στα πλαίσια του πρόσφατου περιστατικού στο κοσμηματοπωλείο της Ομόνοιας αλλά σε κάθε ανάλογη επίθεση, επιχείρηση «σκούπα» ή profiling ευάλωτων ομάδων.

Ήταν όντως ληστής ή χρήστης; Aδιάφορο. Είναι νεκρός ενώ θα μπορούσε να είναι ζωντανός. Δικαιούται ένας καταστηματάρχης να σκοτώσει προκειμένου να προστατεύσει την όποια περιουσία, χωρίς μάλιστα να απειλείται η δική του ζωή; Ποιον δικαιούται να σκοτώσει; Ποιος αξίζει περισσότερο να πεθάνει; Εν τέλει, αποκαλύπτεται το πραγματικό «άβατο ανομίας» σε αυτήν την κοινωνία…

View original post 42 more words

Ζακ Κωστόπουλος 21/09/2018

Θέλω να μιλάς...μέχρι το τέλος

Κανίβαλοι, κυρ-παντελήδες
κοιμηθείτε ήσυχοι

View original post

Είναι πούστηδες οι μακεδονομάχοι;

Nomadic universality

του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και χρόνια, αναλύοντας το μόρφωμα του νεοποντιο-μακεδονισμού που έχει αναπτυχθεί και εδραιωθεί τις τελευταίες δυο-τρεις δεκαετίες με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, είχα επισημάνει ότι οι επιτελέσεις του χαρακτηρίζονται από μία πολύ σαφή ομοσεξουαλικότητα/ ομοκοινωνικότητα, συνδυασμένη με μία έκδηλη ή λανθάνουσα διάσταση παρωδίας, μια ηθελημένη ή ακούσια κωμικότητα. Και είχα επιχειρήσει να αναλύσω αυτή τη διάσταση με επίκεντρο δύο εμβληματικές φιγούρες Ποντιομακεδονιστών, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και τον ΧάρρυΚλυνν.

Η σουρεαλιστική εμφάνιση ενός άνδρα αγνώστων στοιχείων και προθέσεων ο οποίος, συμμετέχοντας στο αντι-μακεδονικό συλλαλητήριο της 8ης Σεπτεμβρίου, επέδειξε με υπερηφάνεια γυμνό το κάτω ήμισυ του σώματός του, ανεβάζει σε νέα επίπεδα τη διάσταση αυτή και θέτει ένα ενδιαφέρον ζήτημα –ή ίσως περισσότερα- για την κοινωνική

View original post 661 more words