Η έκφραση «ιστορικός συμβιβασμός» γεννήθηκε το 1973 μετά από προβληματισμό σχετικά με την εμπειρία του φασιστικού πραξικοπήματος στη Χιλή από την κομμουνιστική ηγεσία. Θα ήταν όμως άδικο να πιστεύουμε ότι αυτή η διατύπωση και αυτή η έννοια αποτέλεσε μια ριζική καινοτομία, μια καμπή, μια στροφή στην πολιτική του PCI. Αντίθετα, ο «ιστορικός συμβιβασμός» αντιπροσωπεύει τη μετάφραση με όρους πολιτικούς-θεσμικούς μιας μακρόχρονα επεξεργασμένης που λήφθηκε με συνέπεια στρατηγικής από το ΚΚΙ από το 1946, αυτή η στρατηγική με την πάροδο του χρόνου υιοθετεί διάφορες διατυπώσεις, όπως «ιταλικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό», «πολιτική νέων πλειοψηφιών», αλλά το νήμα της συνέχειας συνίσταται σε μια συνεχή αναζήτηση μιας ισορροπίας μεταξύ ρεφορμιστικής πρακτικής και επαναστατικής ιδεολογικής γλώσσας. Στα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατο του Τολιάττι, ένας αυξανόμενος αριθμός νεαρών κομμουνιστικών στελεχών, κυρίως φοιτητικής εκπαίδευσης, προσελκύστηκε έξω από την τροχιά του κόμματος από δύο μεγάλες μαγνητικές δυνάμεις: η πρώτη ήταν αναμφισβήτητα ο αντίκτυπος της κινεζικής πολιτιστικής…
View original post 1,241 more words
agelikifotinou 