ΔΗΜΟΣ ΘΕΟΣ: ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ του Γιάννη Σολδάτου

CAMERA STYLO

Το 1963, στις μικρού μήκους ταινίες της χώρας εμφανίστηκε ένα πολιτικό ντοκιμαντέρ, ά­μεσα στρατευμένο, που το ίδιο το γεγονός της εμφάνισης του μέσα σε έναν κινηματογράφο «α-πολιτικό», ο τρόπος της κατασκευής του και η κατοπινή του περιπέτεια δίνουν το δικαί­ωμα να το θεωρούμε ως το πρώτο άμεσα πολιτικό φιλμ και πρόδρομο του πολιτικού κινημα­τογράφου που άνθησε στη δεκαετία του ’70. Είναι το Εκατό ώρες του Μάη, των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού. Θέμα του η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και η καταδίκη των παρακρατικών μηχανισμών που την οργάνωσαν και που, εκείνη την ε­ποχή, δρούσαν σαν ασφαλιστική δικλείδα της κρατικής εξουσίας.

View original post 5,215 more words

Ο ίδιος φασίστας …

Shades online

Γράφει η Ρ.Ρ

Το βιβλίο με τίτλο “Ο άλλος Χίτλερ” είναι η επετειακή έκδοση ύμνος στον αρχηγό και μέντορα του ναζιστή υποψήφιου για τον Δήμο της Αθήνας Κ. Πλεύρη. Ούτε στις πιο κρυφές του επιθυμίες δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί πως θα μαθαίναμε για το φασιστικό του βιβλίο το πρωινό της ίδιας ημέρας που δολοφονήθηκαν 11 Εβραίοι κατά την διάρκεια της προσευχής του Σαββάτου μέσα στην Συναγωγή της πόλης τους.

Η φάρσα της ιστορίας είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει πως όλα μπορεί να συμβούν με την ίδια ευκολία που συνέβησαν πριν από λίγες δεκαετίες. Σαν να ακούγονται ξανά τα βήματα των ταγμάτων ασφαλείας, των δωσίλογων που ποτέ δεν δικάστηκαν, του φασισμού που κυριαρχεί στις κοινωνίες, της ακροδεξιάς που μετρά μόνο νίκες και άνοδο, των ίδιων στερεότυπων για να μισούμε τον άλλον, τον διαφορετικό.

Δυστυχώς ο αντισημιτισμός δεν είναι απλά μια μορφή μίσους αλλά το βασικό στοιχείο του εθνικοσοσιαλισμού που…

View original post 295 more words

του περιθωρίου αδέξιοι εραστές

Στρατής Φάβρος - Strates Fabbros

“In my craft or sullen art”

Εμείς του περιθωρίου οι αδέξιοι εραστές
τα μάτια σκύβουμε στο θάμβος της μέρας
και σαν η ώρα έρθει σκοτεινή
την θλίψη αφήνουμε στον ύπνο προσκεφάλι

Προοδευτικά ατόνησε η πίστη μου στην ομορφιά την οποία έβρισκα ολοένα και περισσότερο μια αστή γριά δασκάλα.

Mε τον καιρό έχασα και την βεβαιότητα μου στην δικαιοσύνη
η οποία είχε πνιγεί στην επιφάνεια μιας πλημμύρας νομολογιών.

Aργότερα απώλεσα τη μάγευση της επιστήμης που φάνταζε πια περισσότερο σαν μια μεγάλη δημόσια υπηρεσία νεροκουβαλητών.

Σιγά σιγά μετεβλήθη εντός μου και η ακλόνητη πίστη για ιερές νομενκλατούρες όπως αυτη ας πούμε της ποίησης που ευτυχώς παρέμεινε δίπλα μου στοργική σύντροφος με τα κείμενα της όπως άλλωστε κι άλλες ανιδιοτελείς δραστηριότητες παραδομένες στην άγνωστη εγκατάλειψη της τύχης,

θα ταν άραγε η ετυμηγορία ιστορία ή λήθη; διόλου κανείς δεν γνώριζε κι όμως απλόχερα παραδινόταν στην μέθη της πεποίθησης, στην μέθεξη του έρωτα της τέχνης…

View original post 85 more words

Χριστόφορος Τριάντης, Το σκλαβοπάζαρο

To Koskino

Στην αγορά, στην αγορά.
Νέο εμπόρευμα, νέοι δούλοι έφτασαν στην πολιτεία,
από πολλά μέρη.
Ξελαρυγγιάστηκαν οι ντελάληδες.
Σαν τ’ άκουσαν οι κυβερνήτες, τα δόντια τους
καθάρισαν –γρήγορα – με οδοντογλυφίδες
κι ετοιμάστηκαν να πάνε στο σκλαβοπάζαρο.
Οι γριές πόρνες (συνηθισμένες στην αναισχυντία)
τα σακατεμένα σκέλια τους ξεσήκωσαν κι έτρεξαν
να δουν τις νέες σάρκες.
Όμως, πρώτος έφτασε ο μέγας ποντίφηξ,
κρατώντας εικόνες του αγίου Λαυρεντίου
(το ιερατείο εμφορείται από χριστιανικές αρχές).
Στην παράταξη των ξεδιαλεκτών, ένας εφοπλιστής
που οι μύγες τρυγούσαν το κεφάλι του,
γύρευε ν’ αγοράσει κωπηλάτες.
Και δίπλα του ο έπαρχος – σταθμάρχης,
ο μέγας ελεγκτής των μέτρων
(στα πόδια του φορούσε εκμαγεία,
πίστευε ότι οι γάμπες του ήταν εξαίσιες)
ξεδιάλεγε το ζωντανό εμπόρευμα.
Να τοι κι οι νοικοκυραίοι, μύρισαν εκπτώσεις
και μαζευτήκανε: ένας δούλος είναι χρήσιμος
(κι αν είναι μορφωμένος, καλύτερα ακόμα)
Και οι νέες πόρνες (ήρθαν αργότερα)
την ώρα τους περνούσαν, λέγοντας στους μεταπράτες:
όλοι κι…

View original post 211 more words

Είμαστε όλοι ΑΤ Ομόνοιας ― (εικόνες-σχόλια) #je_suis_ATΟmonoias

Αέναη κίνηση-moto Perpetuo

«80 κουκουλοφόροι» μπήκαν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας και φωνάζοντας απειλές τραυμάτισαν ελαφρά αστυνομικούς. Οι αστυνομικοί δημοσίευσαν φωτογραφίες με  τσιρότα και  betadine σε γρατζουνιές  στα χεράκια και ποδαράκια.

«Ήθελαν νεκρό αστυνομικό» δηλώνουν και ποιος μπορεί να μη γελάσει; Διότι αν 80 κουκουλοφόροι που μπουκάρουν ανενόχλητοι θέλουν νεκρό έναν από τους τέσσερις (4) και μάλιστα σε χώρο με όπλα, νομίζω κανείς μας δεν αμφισβητεί πως θα τον έχουν ευκολότατα.

Το Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας είναι περιβόητο για βασανισμούς ως και θανάτους κρατουμένων μα το περιστατικό της περασμένης Δευτέρας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι αυτού του είδους οι βασανιστές δείχνουν τη μαγκιά τους προς τους αδύναμους αλλά όταν βρεθούν σε κίνδυνο κλαψουρίζουν φοβισμένοι γλείφοντας τα τραυματάκια τους σαν απροστάτευτα κουταβάκια.

Η επιχείριση μπουκαρίσματος ήταν απολύτως επιτυχής. Κιμόχι επειδή νεκροί ή σοβαρά τραυματισμένοι δεν υπήρξαν αλλά διότι η αντίδραση των αστυνομικών ξεφτίλισε τα νταηλίκια τους.

Φέρνω πολλές εικόνες για να γελάσουμε μια και σήμερα…

View original post 1,333 more words

η βαριά κι’αβάσταχτη πατρίδα που λέγεται “ευθύνη”

Υπαρχει αλλος δρομος;

Στη σημερινή Τεχεράνη, εκεί που οι δρόμοι δεν χωρίζονται σε λωρίδες, δεν έχουν παντού άσφαλτο και σήμανση, οι οδηγοί δεν φορούν ζώνες ή κράνος, και οι ηθικές αξίες είναι χιλιάδες φορές βαρύτερες από τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, συμβαίνει ένα αυτοκινητικό ατύχημα.

Το ατύχημα προκαλείται από το πανικό ενός ιατροδικαστή και έχει θύμα μια οικογένεια. Μία μέρα μετά το ατύχημα το παιδί της οικογένειας χάνει τη ζωή του χωρίς να ξέρουμε αν οφείλεται στο ατύχημα ή σε δηλητηρίαση,  και κάπως έτσι η ευθύνη του πατέρα φεύγει σιγά σιγά από την άνεση της πατριαρχίας και μετακινείται στην οδύνη της ανθρωποκτονίας.

Η ευθύνη μπορεί να είναι δική του, μπορεί και όχι, μπορεί και του γιατρού, μπορεί και κανενός, μπορεί και όλων. Σημασία έχει πως μετά τη δυστυχία η ευθύνη είναι μόνο βάρος. Και το βάρος αυτό δεν το φέρνει η δυστυχία αλλά η συνείδηση.

Στο φίλμ του Βαχίντ Zαλιλβάντ “Περίπτωση Συνείδησης” ο ρόλος της…

View original post 318 more words

Κατερίνα Γώγου: [Είπανε για κείνο τον αρχάγγελο…]

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

15

Είπανε για κείνο τον αρχάγγελο
που ’πεσε ξαφνικά στο μπαλκόνι μας
την Τρίτη 21 Μαΐου 78
πως ήταν αλκοολικός.
Περνούσε λέει άμα νύχτωνε
απ’ όλα τα μπαρ της Αθήνας
και γινότανε φέσι.
Και το πρωί σαν χάραζε είπανε
γύριζε λέει στους συναγγέλους του
και στ’ άστρα ματιασμένος.
Λέγανε ακόμα οι άνθρωποι
πως ήτανε αναρχικός.
Γι’ αυτό άλλωστε και είχε και μαύρες φτερούγες.
Η αλήθεια είναι
πως ούτε εγώ ούτε η Μυρτώ τρομάξαμε
παρόλο που για πρώτη φορά μας
βλέπαμε αγγέλους.
Εγώ ντροπιάστηκα μόνο
που είχα τις γλάστρες απότιστες
και τα γόνατα του παιδιού λερωμένα.
Με ρώτησε θυμάμαι γελαστός
αν πίστευα στα μάτια μου αν πίστευα στους αγγέλους.
Και γω του είπα σοβαρά πως όχι.
Ε τότε –μου είπε– δε θα πετάξεις ποτέ.
Και μου ’βαλε ένα δαχτυλίδι στο χέρι
να με θυμάσαι άμα νυχτώνει μου είπε
Έκανε έπειτα καναδυό φορές έτσι
για να ζεστάνει τις φτερούγες του ανοίξανε
και…

View original post 74 more words

Κατερίνα Γώγου: [Να δώσεις μια…]

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

9

Να δώσεις μια και να βγεις όξω απ’ την πόρτα.
Πάρε φόρα και βρόντα την πίσω σου.
Στήσου απέναντι και δες το πατρικό σου να σωριάζεται
τα παιδικά σου χρόνια δες τα καλά
να τη φουντάρουν απ’ τους φεγγίτες μουγκρίζοντας
σαν τα βόδια που τους πατάνε πυρωμένο σίδερο
και τα μαρκάρουνε
θρησκευτικές τελετές ξόρκια χρυσά σταυρουδάκια
μποδίζουν στο κατάστημα
στήσου απέναντι και κοίταξε
πόρτες και παράθυρα έχουν το σχήμα του σταυρού
τίποτα δεν είναι τυχαίο
Σάπιο η φωνή του αίματος
το κληρονομικό δίκαιο το κρατάει
την ώρα που θα πέφτει το τελευταίο καδρόνι
πέρα μακριά ανεμίζουν πουλιά
βάλε τα χέρια στις άδειες τσέπες σου
άνοιξε βήμα μη νοιαστείς για την ώρα
άνοιξε το στόμα σου ξύπνα τους ένοικους της γης
βάλε λόγια και δική σου μουσική
ξελαρυγγιάσου με την αγριοφωνάρα σου
– Η ζωή –
δεν είναι ένα κλειστό ταξίδι
που ήταν
α-α-αταξίδευτο.

Από τη συλλογή Ιδιώνυμο (1980) της

View original post 2 more words

Το Voyager 2 πλησιάζει το διαστρικό κενό

Physics4u's Weblog

Το διαστημόπλοιο Voyager 2 της NASA, που κινείται αυτή τη στιγμή προς το διαστρικό κενό (την περιοχή του διαστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα, όπου η επίδρασή τους δεν υφίσταται πλέον), εντόπισε αύξηση της κοσμικής ακτινοβολίας που προέρχεται από το εξωτερικό του ηλιακού μας συστήματος, υποδεικνύοντας πως πλησιάζει όλο και περισσότερο η στιγμή που θα βγει από τη διαστημική «γειτονιά» μας και θα βρεθεί στο διαστρικό κενό.

Το Voyager 2 απέχει 17.7 δισ. km από τη Γη και ίσως είναι κοντά στο να γίνει το 2ο ανθρωπογενές αντικείμενο, μετά το Voyager 1, που θα εισέλθει στον διαστρικό χώρο.

View original post 385 more words

Γι­ῶρ­γος Ἀ­πο­σκί­της: Ὑπόγειο

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι

Γι­ῶρ­γος Ἀ­πο­σκί­της

Ὑ­πό­γει­ο

ΕΣΥ, μι­κρέ, τί ποι­ή­μα­τα γρά­φεις;

       — Δὲν γρά­φω.

       — Σι­γὰ ποὺ σὲ πί­στε­ψα τώ­ρα. Ἔ­τσι λὲς ὅ­τι κοι­τᾶ­νε τὰ βι­βλί­α αὐ­τοὶ ποὺ δὲν γρά­φουν; Ξέ­ρω, θὰ ἀρ­γή­σεις, πάν­τως θὰ μοῦ πεῖς.

       — Τί νὰ σᾶς πῶ…

       — Νὰ μὴ μοῦ πεῖς τί­πο­τα. Πᾶ­ρε αὐ­τὸ τὸ βι­βλί­ο δῶ­ρο, εἶ­ναι μιὰ ἀν­θο­λο­γί­α γερ­μα­νι­κῆς ποί­η­σης, δί­γλωσ­ση. Κι αὐ­τὴ τὴ χι­λια­νὴ ποι­ή­τρια θὰ τὴ δι­α­βά­σεις ὁ­πωσ­δή­πο­τε, κι αὐ­τὸ δῶ­ρο.

       — Νά ’­στε κα­λά! Πραγ­μα­τι­κά, δὲν ξέ­ρω τί νὰ πῶ.

       — Τσί­που­ρο ἐ­σὺ δὲν πί­νεις, εἶ­σαι μι­κρός. Τί κα­φὲ νὰ πῶ νὰ σοῦ φέ­ρουν;

Τὴν πρώ­τη φο­ρὰ ποὺ κα­τέ­βη­κε τὰ σκα­λιὰ τοῦ βι­βλι­ο­πω­λεί­ου συ­νάν­τη­σε ἕ­ναν γε­ρο­δε­μέ­νο ἄν­τρα, στὴν ἡ­λι­κί­α πά­νω-κά­τω τοῦ πα­τέ­ρα του, νὰ τοῦ ρί­χνει κά­τι ἔν­το­νες δι­ε­ρευ­νη­τι­κὲς μα­τι­ὲς ποὺ τὶς θυ­μᾶ­ται ἀ­κό­μα. Οἱ κου­βέν­τες τους πο­λὺ σύν­το­μα πε­ρά­σα­νε ἀ­πὸ τοὺς συγ­γρα­φεῖς τοῦ…

View original post 235 more words