Στη σημερινή Τεχεράνη, εκεί που οι δρόμοι δεν χωρίζονται σε λωρίδες, δεν έχουν παντού άσφαλτο και σήμανση, οι οδηγοί δεν φορούν ζώνες ή κράνος, και οι ηθικές αξίες είναι χιλιάδες φορές βαρύτερες από τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, συμβαίνει ένα αυτοκινητικό ατύχημα.
Το ατύχημα προκαλείται από το πανικό ενός ιατροδικαστή και έχει θύμα μια οικογένεια. Μία μέρα μετά το ατύχημα το παιδί της οικογένειας χάνει τη ζωή του χωρίς να ξέρουμε αν οφείλεται στο ατύχημα ή σε δηλητηρίαση, και κάπως έτσι η ευθύνη του πατέρα φεύγει σιγά σιγά από την άνεση της πατριαρχίας και μετακινείται στην οδύνη της ανθρωποκτονίας.
Η ευθύνη μπορεί να είναι δική του, μπορεί και όχι, μπορεί και του γιατρού, μπορεί και κανενός, μπορεί και όλων. Σημασία έχει πως μετά τη δυστυχία η ευθύνη είναι μόνο βάρος. Και το βάρος αυτό δεν το φέρνει η δυστυχία αλλά η συνείδηση.
Στο φίλμ του Βαχίντ Zαλιλβάντ “Περίπτωση Συνείδησης” ο ρόλος της…
View original post 318 more words
agelikifotinou 