Το 1963, στις μικρού μήκους ταινίες της χώρας εμφανίστηκε ένα πολιτικό ντοκιμαντέρ, άμεσα στρατευμένο, που το ίδιο το γεγονός της εμφάνισης του μέσα σε έναν κινηματογράφο «α-πολιτικό», ο τρόπος της κατασκευής του και η κατοπινή του περιπέτεια δίνουν το δικαίωμα να το θεωρούμε ως το πρώτο άμεσα πολιτικό φιλμ και πρόδρομο του πολιτικού κινηματογράφου που άνθησε στη δεκαετία του ’70. Είναι το Εκατό ώρες του Μάη, των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού. Θέμα του η δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και η καταδίκη των παρακρατικών μηχανισμών που την οργάνωσαν και που, εκείνη την εποχή, δρούσαν σαν ασφαλιστική δικλείδα της κρατικής εξουσίας.
View original post 5,215 more words
agelikifotinou 