agelikifotinou

This WordPress.com site is the cat’s pajamas


Leave a comment

Η χαοτική κίνηση του Υπερίωνα

Physics4u's Weblog

Ο Υπερίωνας είναι ένας από τους δεκάδες και τους πιο ενδιαφέροντες δορυφόρους του Κρόνου, ενώ στη μυθολογία ήταν ένας εκ των Τιτάνων. Είναι ο μόνος γνωστός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος που περιφέρεται χαοτικά και αντιπροσωπεύει ένα από τα πρώτα δείγματα χαοτικής κίνησης μεγάλης κλίμακας που παρατηρήθηκε στο Σύμπαν. Η χαμηλή πυκνότητά του δείχνει ότι αποτελείται κυρίως από παγωμένο νερό, με μόνο μια μικρή ποσότητα βράχου. Θεωρείται ότι μπορεί να είναι σαν ένας χαλαρός σωρός ερειπίων στην φυσική του σύνθεση που συγκρατείται λόγω της βαρύτητας του σώματος. Είναι επίσης ο μοναδικός ομαλός δορυφόρος στο Ηλιακό Σύστημα που δεν είναι παλιρροϊκά κλειδωμένος με τον πλανήτη του.

Η πορώδης μορφολογία της επιφάνειάς του Υπερίωνα, του έχει προσδώσει μια όψη την οποία οι επιστήμονες έχουν παρομοιάσει με… σφουγγάρι.

View original post 2,716 more words


Leave a comment

Ο Φασισμός βροντοφωνάζει όσα σιγοψιθυρίζει ο Πατριωτισμός και κάνει πράξη όσα έχουν ήδη σκεφτεί οι Πατριώτες

Shades online

Γράφει ο Lucifugo a diavolo in corpo

Το συλλαλητήριο για το “Μακεδονικό” έδωσε, κατά ένα τρόπο, πολύτιμα μαθήματα σε κομβικά ζητήματα που κατά παράδοση η ιστορική ελληνική αριστερά -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα- φρόντιζε να τα κρατά σκοτεινά ή και να θολώνει τα νερά τους.

Είναι τελικά άλλο πράγμα να είσαι Πατριώτης και άλλο Φασίστας; Όχι μόνο πάνω σε αυτήν τη διάκριση αλλά και στη μέγιστη νοητική ενίσχυσή της συστάθηκε ολόκληρη η αντίληψη της ιστορικής ελληνικής αριστεράς για τη “σοσιαλιστική οικοδόμηση”. Τα υλικά της τελευταίας, που ήταν και τα μόνα ικανά να “απελευθερώσουν το Έθνος” από τη φασιστική απειλή και τον “ξένο κατακτητή”, ήταν η Πατρίδα οργανωμένη σε Κράτος με την πρωτοπόρα Εργατιά στο εσωτερικό της να οδεύει προς έναν “άλλο καλύτερο κόσμο”.

Μέσα λοιπόν στη δεδομένη ιστορική συγκυρία όπου η σοσιαλιστική-κομμουνιστική υπόθεση φαίνεται πως οριζόταν κοινωνικά στους λόγους και στις πρακτικές της ως απόπειρα ίδρυσης μιας δικαιότερης…

View original post 881 more words


Leave a comment

Βρέθηκε και δεύτερο μυστηριώδες άστρο, το VVV-WIT-07, που πυροδοτεί θεωρίες περί προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού

Physics4u's Weblog

Το 2015 αίσθηση είχε προκαλέσει η είδηση περί περίεργης συμπεριφοράς ενός άστρου, ανάμεσα στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας, η φωτεινότητα του οποίου παρουσίαζε παράδοξες διακυμάνσεις, υποδεικνύοντας μεγάλο όγκο ύλης γύρω από αυτό, σε «κλειστό» σχηματισμό. Αμέσως ξεκίνησε ένας «πόλεμος» θεωριών για το τι συμβαίνει στο KIC 8462852 (γνωστό χαϊδευτικά και ως «Tabby’s Star», προς τιμήν της ερευνήτριας Ταμπίθα Μπογιαϊτζάν, του Γέιλ, που πρώτη ασχολήθηκε με το ζήτημα), με το ένα στρατόπεδο να υποστηρίζει πως ίσως να πρόκειται για ένδειξη μιας «σφαίρας/ σμήνους του Dyson» (Dyson Sphere ή Dyson Swarm): Πρόκειται για μια θεωρητική κατασκευή (ή μια σειρά κατασκευών) που περικλείει ένα άστρο, με σκοπό να συλλέγει όλη (ή έστω το μεγαλύτερο ποσοστό) της ενέργειας που εκπέμπεται από αυτό.

kic 8462852VVV-WIT-07: ένα άλλο αστέρι Boyajian ή αντικείμενο Mamajek;

View original post 765 more words


Leave a comment

η αναπνοή του πάγου

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

Σιγά σιγά οι λέξεις
μας εγκαταλείπουν
αν και όχι
η λαχτάρα για τη σάρκα• 
κι αυτό
είναι παρήγορο•
η ποίηση τρελαίνεται να φοράει όλα τα χρώματα
(μα δεν είναι η μόνη
ζωγράφος)
Ζεστή σαλαμάνδρα
των Τροπικών
τα γέλια σου τεντώνονται
μα αυτός δεν τ’ ακούει•
γερνάει
μαζί τους
σα μια κλωστή φωτός
που είναι η ύλη του•
καθαρή μεν,
μα η καταβύθιση
δε μεταφέρει
την επόμενη μέρα
στα επιθήλια•
κι όμως η κίνησή της
χωράει το χρόνο
καθ’ ύψος•
εκεί μέσα
τα βρεγμένα κυκλάμινα
τσακώνονται με τα πουλιά,
για το χρώμα της βροχής.
Κι η μεταβολή,
των τόπων
ή των χρόνων,
ή
και των τόπων
και των χρόνων,
προκαλεί μια γλυκιά ζάλη,
σαν την αναπνοή του πάγου•
καυτή,
μέσα στο περιβάλλον
που ορίζεται._


ΚΛ – 05/08/2018

έργο: Dale Cox (b. 1969)
Always on my mind
2018
Acrylic on board
101 x 244cm

View original post


Leave a comment

Δύο ιθαγενείς ποιήτριες στέλνουν ένα επείγον μύνημα στόν κόσμο

To Koskino

Αυτή την ποιητική εκστρατεία τών δύο ιθαγενών γυναικών, μιάς από τους Νήσους Μάρσαλ και μιάς από το Kalaallit Nunaat (Γροιλανδία), συνδέει την πραγματικότητά τους με την τήξη των παγετώνων και την άνοδο τών επιπέδων της θάλασσας. Οι Kathy Jetnil-Kijiner και Aka Niviana χρησιμοποιούν την ποίησή τους για να παρουσιάσουν τους δεσμούς μεταξύ τους ενάντια στην αλλαγή του κλίματος. Μέσω αυτού του βίντεο βλέπουμε γιά μιά ακόμη φορά το πόσο μεγάλος και πόσο μικρός και αλληλεξαρτώμενος είναι ο κόσμος μας.

Η πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής και των αιτιών της είναι σαφής εδώ και δεκαετίες. Και όμως, δεν ήταν αρκετό μέχρι τώρα να δρομολογήσουμε την αλλαγή για να σώσουμε τον πλανήτη μας.M αυτή τήν ιδέα οί δημιουργοί του ελπίζουν ότι αυτό το ποίημα μπορεί να προκαλέσει τη συγκίνηση και την ανάγκη για περισσότερους ανθρώπους να εξεγερθούν και να αναλάβουν δράση.

Από τις Kathy Jetnil-Kijiner και Aka Niviana

Αδελφή του πάγου και του…

View original post 774 more words


Leave a comment

Όταν θα μας έχουν πάρει τα πάντα…

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ

Από Τα Νέα 

Του Ρούσσου Βρανά 

Όλο για τα ίδια παλεύουν οι άνθρωποι. Θα έρθει μια στιγμή που θα μας έχουν πάρει τόσα πολλά, που οτιδήποτε και αν διεκδικήσουμε από αυτά θα είναι σαν να τα διεκδικούμε όλα από την αρχή. Από την εποχή των μεγάλων επαναστάσεων. Από την εποχή του Διαφωτισμού. Από την εποχή της κλασικής αρχαιότητας. Ακόμη και από την εποχή των σπηλαίων.

View original post 382 more words


Leave a comment

Κατερίνα Γώγου: [Η μοναξιά…]

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

24

Η μοναξιά…
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλιών «καλών» καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοϊδίσιο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι-Αγ. Βαρβάρα-Κοκκινιά
Τούμπα-Σταυρούπολη-Καλαμαριά
Κάτω απ’ όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ’ αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γης –εδώ κοντά είν’ η Κοτζιά–
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.

View original post 85 more words


Leave a comment

Κατερίνα Γώγου: [Έλα να σου πω…]

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

27

Έλα να σου πω…
Έλα πάρε με από δω. Πάμε να φύγουμε από δω μέσα.
Τα χέρια μου τρέμουν σπάω συνέχεια πράγματα
έχουνε σπάσει τα νεύρα μυ
κι εσύ –το βλέπεις– όποτε έρχεσαι δω
δεν έχω να σου πω τίποτα
μας καβαλάν τα έπιπλα μ’ αυτή τη λογική
που είναι ταχτοποιημένα
εκτρώσεις μπουκάλια καθρέφτες προγράμματα
η ιδιωτική ζωή των φίλων μου
–ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια–
Κάθε βράδυ ενώ βουλιάζω σε κάποια θάλασσα
εγώ φυλάγομαι με βρόχινη ομπρέλα. Σημαδιακά πράγματα.
Σ’ όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα στη γη
βγαίνει συνέχεια στον ουρανό
ένα κίτρινο άλογο που δεν προχωράει.
Είμαι πολύ λυπημένη σκοντάφτω συνέχεια
μπορεί ε; να φταίν’ και τα τακούνια
το μόνο που με δένει πια με τη μάνα μου είναι οι ενοχές μου
και τ’ όνομά μου Κατερίνα έτσι απλά που με φωνάζουνε
μου φέρνει δάκρυα δε θέλω να κλαίω
Πάρε με λοιπόν από δω.
Θέλω να σου…

View original post 161 more words