Γράφει ο Lucifugo a diavolo in corpo
Το συλλαλητήριο για το “Μακεδονικό” έδωσε, κατά ένα τρόπο, πολύτιμα μαθήματα σε κομβικά ζητήματα που κατά παράδοση η ιστορική ελληνική αριστερά -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα- φρόντιζε να τα κρατά σκοτεινά ή και να θολώνει τα νερά τους.
Είναι τελικά άλλο πράγμα να είσαι Πατριώτης και άλλο Φασίστας; Όχι μόνο πάνω σε αυτήν τη διάκριση αλλά και στη μέγιστη νοητική ενίσχυσή της συστάθηκε ολόκληρη η αντίληψη της ιστορικής ελληνικής αριστεράς για τη “σοσιαλιστική οικοδόμηση”. Τα υλικά της τελευταίας, που ήταν και τα μόνα ικανά να “απελευθερώσουν το Έθνος” από τη φασιστική απειλή και τον “ξένο κατακτητή”, ήταν η Πατρίδα οργανωμένη σε Κράτος με την πρωτοπόρα Εργατιά στο εσωτερικό της να οδεύει προς έναν “άλλο καλύτερο κόσμο”.
Μέσα λοιπόν στη δεδομένη ιστορική συγκυρία όπου η σοσιαλιστική-κομμουνιστική υπόθεση φαίνεται πως οριζόταν κοινωνικά στους λόγους και στις πρακτικές της ως απόπειρα ίδρυσης μιας δικαιότερης…
View original post 881 more words
agelikifotinou 