ένα χάχανο βασιλεμένο,ξέψυχο, που τόπαν διασκέδαση…
Αυτός ο θόρυβος στις καφετέριες
ένας αληθινός θρήνος.
Αλλά και ο βόγγος στις ταβέρνες
μιά ανεμοζάλη.
Αυτός ο δαρμός των μονολόγων
ένας θρίαμβος της παρακμής.
Κανείς κανέναν δεν ακούει
Κι είναι αυτό κάτι που δεν αλλάζει.
Και στη γωνιά εκεί
-κάτω απο τα λαμπιόνια-
ο τραυλός μας εαυτός.
Εικόνα τρανή της νεύρωσής μας.
agelikifotinou 