«Τίποτε δεν θα μπορούσε πιο σίγουρα να υποδουλώσει ένα εργατικό κίνημα τόσο νεαρό ακόμα, σε μια πνευματική αφρόκρεμα διψασμένη για εξουσία, όσο αυτός ο γραφειοκρατικός θώρακας, που του στερεώνουν για να δημιουργήσουν ένα αυτόματο, που το μανουβράρει μια «Επιτροπή»… Ο επιδέξιος ακροβάτης δεν ξεχωρίζει ακόμα πως το μόνο «υποκείμενο» που το βαρύνει σήμερα ο ρόλος του ηγέτη είναι το συλλογικό «εγώ» της εργατικής τάξης, που απαιτεί αποφασιστικά το δικαίωμα να κάνει η ίδια λάθη και να μάθει η ίδια τη διαλεκτική της ιστορίας… Τέλος, το λέμε χωρίς περιστροφές, οι πλάνες που έγιναν από ένα εργατικό κίνημα αληθινά επαναστατικό, είναι ιστορικά πολύ πιο γόνιμες και πιο πολύτιμες από το αλάθητο της καλύτερης Κεντρικής Επιτροπής» (Από τα «Οργανωτικά ζητήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας» 1904).
Ρόζα Λούξεμπουργκ
agelikifotinou 