View original post 4,125 more words
View original post 2,272 more words
*απόσπασμα από το κείμενο “Μια ιστορική αποτίμηση του ελληνικού αναρχικού χώρου” (α΄ μέρος) από το 11ο τεύχος του Προτάγματος
[ … ]
Ο Χώρος εντός της ελληνικής κοινωνίας: 4 χαμένες δεκαετίες;
Όπως έχουμε ξαναγράψει, δεδομένων των ιδεολογικών και κοινωνικών συσχετισμών της Μεταπολίτευσης, αλλά και της δομής του ελληνικού Κράτους, ο αναρχικός χώρος θα έπρεπε να είχε εκμεταλλευτεί ορισμένες ευνοϊκές για αυτόν πολιτικές συνθήκες ώστε να αποκτήσει μια κάποια απήχηση στην κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά παρατηρούμε πως συνεχίζει να παραμένει, ουσιαστικά, μια νεανικού τύπου υποκουλτούρα, δίχως ουσιαστικά κοινωνικά ριζώματα, εσωστρεφής και ουσιωδώς ή «δομικά» αυτοαναφορική. Οι αναρχικές ή ελευθεριακές ιδέες δεν έχουν διαδοθεί παρά ελάχιστα έξω από τα πλαίσια ενός κομματιού της νεολαίας και το ίδιο ισχύει και για την τελευταία δεκαετία, παρά την σταδιακή –και ολοένα αυξανόμενη στην περίοδο της κρίσης– απονομιμοποίηση και κατάρρευση του πολιτικού συστήματος και των θεσμών που το στηρίζουν. Ακόμα και στη σημερινή κατάσταση…
View original post 1,692 more words
“Οι Σκοπιανοί θα είναι Μακεδόνες όπως ο Αντετοκούνμπο Έλληνας”
Θυμήθηκα αυτή τη δήλωση του Αδ. Γεωργιάδη σκεφτόμενος ότι θα σπεύσει κι αυτός σήμερα να εκφράσει χαρά και περιηφάνια. Αυτή η δήλωσα θα τον συνοδεύει. Τον Γεωργιάδη, όχι τον Αντετονκούμπο. Γι αυτόν είναι τίτλος τιμής.
Και μετά θυμήθηκα και την υποκρισία του Αντώνη Σαμαρά.
Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό μάθημα πατριδογνωσίας.
View original post 352 more words
Ρεύμα ήταν αυτό, έτεινε ένα από μέχρι τέχνης, στην αν Αναρχία, τόσο τέχνης πολύ αυτό λεγόμενο άλλο δεν από DADA. Αυτό δεν είναι ένα τυπογραφικό λάθος. Πιστεύουμε πως ένα κείμενο για το DADA θα πρέπει τουλάχιστον να αρχίζει κάπως έτσι. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας μιλήσουμε… συμβατικά με τις ίδιες λέξεις αλλά στην «σωστή» σειρά:View original post 2,487 more words
Με χίλιους δυο τρόπους φροντίζουν έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ιδιαιτέρως η τηλεόραση, να μας κρατάνε ενήμερους με μουσικούς βομβαρδισμούς, χώρια το μουσικό φεστιβαλικό ολοκαύτωμα που θα υποστεί, μάλλον ευχαρίστως, το πανελλήνιο – καλοκαίρι γαρ. Οι κλασικές λεγόμενες θερινές «αρπαχτές» έντεχνων ή μη αοιδών προσπαθώντας να βγάλουν τα σπασμένα του χειμώνα από τις άδειες πίστες. Οι «αρπαχτές» εντάσσονται επαξίως σε… πολιτιστικά προγράμματα των δήμων. Παρουσιάζονται με υπερηφάνεια από δημοτικούς άρχοντες. Δώστε πολιτισμό στο λαό. Δώστε πόνο, «Πήρε φωτιά το Κορδελιό, καίγονται τα μορτάκια»… και με την ευκαιρία· ατρόμητοι ρεπόρτερ τρυπώνουν ανάμεσα σε φλογισμένα βάτα, κουκουνάρες, δέντρα και ηρωικά καναντέρ να διασχίζουν, ραντίζοντας νερό, τους αιθέρες, ώστε να καεί καταλλήλως το τηλε-πελεκούδι με τον τηλεθεατή να μονολογεί στον καυτερό καναπέ «δεν άφησαν τίποτα όρθιο –που πάμε!»· κι αφού πυρπολούνται, όλα live, βουνά και ραχούλες και γίνει η ύπαιθρος στάχτη και μπούλμπερη, κι ενώ τα μπάνια του λαού συνεχίζουν ακατάπαυστα, οι…
View original post 28 more words
Γιατρέ,
αυτό κάτι με θυμίζει.
Από το ιστολόγιο “Από το Λόλα, να ένα άλλο”
Πλήρης ημερών και αγώνων έφυγε τις προάλλες από τη ζωή ο σ. Τάκης Μπενάς. Γεννημένος στον Πειραιά το 1925 συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από την ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ, καταδικάστηκε σε θάνατο στον εμφύλιο, έμεινε 12 χρόνια στις φυλακές ως το 1960, οπότε δραστηριοποιήθηκε στη νεολαία ΕΔΑ και το 1964 ανέλαβε γραμματέας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Καταδικάστηκε και πάλι, αυτή τη φορά σε ισόβια από τη χούντα, και έμεινε στα Γιούρα ως τον Ιούλιο του 1974. Στη διάσπαση του 1968 τάχθηκε με το ΚΚΕ εσωτ. και στη συνέχεια με το ΚΚΕ εσ-Α.Α. Πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της εφημερίδας Εποχή και ήταν ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω καλά τον Τάκη Μπενά, παρόλο που είμαστε… συναπόφοιτοι, αφού βγάλαμε κι οι δύο την Ιωνιδειο στον Πειραιά. Ήμουν άλλωστε με το ΚΚΕ τότε. Μια φορά που χρειαζόμουν κάτι λεξιλογικό για την εποχή της απελευθέρωσης του είχα τηλεφωνήσει και με…
View original post 1,502 more words
Τη νύχτα ανάμεσα στις 18 και τις 19 ιουνίου οι μαχητές του Sendero Luminoso, Φωτεινού Μονοπατιού, περουβιανού κομουνιστικού κόμματος, που βρίσκονταν έγκλειστοι στις φυλακές του Lurigancho, καταλαμβάνουν τη φυλακή. Τα αιτήματα των κρατουμένων είναι πολλά: η αναγνώριση του status αιχμαλώτων πολέμου, η βελτίωση της τροφής, η επιτάχυνση των δικών και οι οικογενειακές επισκέψεις, μα κυρίως η άρνηση νa μεταφερθούν στη νέα δομή-lager με την ονομασία Castro Castro, που χτίζονταν κοντά στην Lima, όπου υπήρχε ο κίνδυνος να τους δολοφονήσουν.
Η απάντηση της φασιστικής περουβιανής κυβέρνησης είναι σκληρότατη, δίδεται διαταγή να επέμβουν οι ειδικές δυνάμεις του στρατού και στις τρεις δομές της φυλακής και πρακτικά όλοι οι φυλακισμένοι που αιχμαλωτίστηκαν θα σφαγιαστούν στη συνέχεια.
Στο Lurigancho οι κρατούμενοι, που κατάφεραν να κυριεύσουν την φυλακή, ειδοποιούνται από τον διευθυντή πως έχουν 10 δευτερόλεπτα…
View original post 310 more words
Ο Έντβαρντ Χάγκερουπ Γκριγκ (Edvard Hagerup Grieg) γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1843, στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Διακεκριμένος μουσουργός, από τους ιδρυτές της Εθνικής Νορβηγικής Σχολής, μαζί με τον δραματουργό Ερρίκο Ίψεν και τον ζωγράφο Έντβαρντ Μουνκ, αποτελούν τους τρεις διασημότερους πολιτιστικούς πρεσβευτές της χώρας τους.
Ο Γκριγκ μεγάλωσε σε μια οικογένεια με ρίζες από τη Σκωτία και με στενές σχέσεις με τη μουσική. Ο πατέρας του, αν και καμία σχέση επαγγελματικά, υπήρξε λάτρης της καλής μουσικής. Η μητέρα του, ποιήτρια και πιανίστα, ήταν η πρώτη από την οποία έλαβε τα πρώτα του μαθήματα στο πιάνο, σε ηλικία μόλις έξι ετών.
Ο ίδιος ωστόσο δεν έδειχνε καμία διάθεση για την πειθαρχία που χρειάζεται η μουσική. Απέφευγε τη μελέτη των ασκήσεων και προτιμούσε να παίζει δικές του, εντελώς άναρχες συνθέσεις, τακτική την οποία συνέχισε και αργότερα, κατά τη διάρκεια των σπουδών του.
Το ταλέντο του στη μουσική, διέκρινε πρώτος ο βιρτουόζος…
View original post 605 more words
agelikifotinou 