Μια νέγρα
κουβαλά ένα μπουκέτο κατιφέδες τυλιγμένους
με μια παλιά εφημερίδα: τους κρατά όρθιους,
με τα άνθη να εξέχουν, τα χοντρά της πόδια
την κάνουν να περπατά σαν πάπια
καθώς κοιτάζει τη βιτρίνα του μαγαζιού
που προσπερνά στο διάβα της.
Δεν είναι παρά ένας πρεσβευτής
από έναν άλλο κόσμο
έναν κόσμο ωραίων κατιφέδων
δυο αποχρώσεων
που χωρίς να το ξέρει διαλαλεί
πως άλλο δεν κάνει απ’ το να
περπατά στους δρόμους κρατώντας
όρθια τα λουλούδια
σαν πυρσό
τόσο νωρίς το πρωί.
***
Πορτραίτο μιας προλετάριας
Μία εύσωμη ξεσκούφωτη γυναίκα
με ποδιά
Με τα στιλπνά μαλλιά της πίσω τραβηγμένα
στέκεται στον δρόμο
Τα δάχτυλα του ενός καλτσωμένου ποδιού
ακουμπούν στο πεζοδρόμιο
Το παπούτσι στο χέρι. Κοιτάζει
μέσα του επίμονα
Βγάζει τη χάρτινη εσωτερική σόλα
Για να βρει το καρφί
Που την πονούσε τόσην ώρα.
*Από το βιβλίο “Ουίλλιαμ Κάρλος Ουίλλιαμς – Ποιήματα” σε εισαγωγή – επιλογή -μετάφραση Γιάννη Λειβαδά, εκδόσεις Ηριδανός…
View original post 2 more words
agelikifotinou 