teamwork

a/man/called/...

Επί χρόνια το μυαλό υπαγόρευε, τα χέρια υπάκουαν και έγραφαν ασταμάτητα. Κάποια μέρα το αριστερό (κανείς δεν ξέρει γιατί και πώς αυτό ξεκίνησε την ανταρσία πρώτο) αρνήθηκε να συνεχίσει, αποκαμωμένο από την φλυαρία. Από κει και πέρα το δεξί τράβηξε όλο το φορτίο μονάχο του. Το μυαλό δεν έδειξε καμιά συμπόνια στο δράμα του. Μια νύχτα τα δυο χέρια συνωμότησαν, τα βρήκαν, είπαν -ψιθυριστά, μη τυχόν και το ξυπνήσουν- «ως εδώ, δούλοι του δεν είμαστε, ας τα βγάλει πέρα χωρίς εμάς, έχουμε κι άλλες δουλειές απ’ το να χαϊδεύουμε πλήκτρα και να ζούμε αγκαλιά με μολύβια όλη μέρα, υπάρχουν και άνθρωποι και δέρματα και μαλλιά και άμμος και νερό και φύλλα και υγρασία και κρύο και ζέστη, όχι μόνο χαμαλίκι».

Λίγο πριν το ξημέρωμα μια τρομαχτική σκέψη -χάριν της πλοκής δεχόμαστε ότι τα χέρια μπορούν να σκέφτονται αυτόνομα κάποιες στιγμές- τα έκανε να βγουν από τα σκεπάσματα. «Κι αν συνωμοτήσει…

View original post 91 more words

Ράνια Καταβούτα, Πάτρα

To Koskino

Θα είναι πάντα απόγευμα γωνία Αράτου και πλατεία Όλγας
τρένα που βγήκαν απ΄τις γραμμές
πλοία που σαλπάρανε στα μπαλκόνια
κι εγώ κρεμασμένη στα κάγκελα
Σαρανταπόρου, Φαβιέρου
παλιό σκυλί η μνήμη
Τραμ και Καζάρμα
αυτός ο στίχος θα ΄ναι πάντα της Πάτρας
Ρήγα Φεραίου κρεμασμένα νυφικά
ήδη σε ξέχασα, Μαιζώνος
Καρόλου μεσάνυχτα, σονάτες μαχαίρια
του Τροχού τα βιβλία και μάγισσα Νέλλη

Αυτό το ποίημα δεν είναι δοξαστικό
τρώει τις σάρκες του
σαν το σκυλί στην ερημιά του Σαχτούρη

πόσα σκαλιά ανέβηκα για να σε δω απο ψηλά να καίγεσαι
πόσα λεωφορεία πήρα για να σε δω τη νύχτα
πόση θάλασσα μέτρησα
πόση Πάτρα αποχαιρέτησα
στον τέταρο όροφο ενός παλιού Αστέρα

*Από τη συλλογή “Μπαλαρίνα μες στη νύχτα”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2019.

View original post

Ετιέν ντε Λα Μποεσί – Πραγματεία περί Εθελοδουλείας

Αέναη κίνηση-moto Perpetuo

28/09/2018

Αντικλείδι

Βιβλία, Κοινωνία

1 σχόλιο

Αφήστε μας λοιπόν, συνεπώς, να κατανοήσουμε με τη λογική, αν είναι δυνατόν, πως συμβαίνει αυτή η επίμονη προθυμία προς υποταγή να έχει τόσο βαθιά ριζώσει σ’ ένα έθνος, ώστε η ίδια η αγάπη για την ελευθερία να φαίνεται τώρα αφύσικη.

* * *

Για να καρπωθούν το καλό που επιθυμούν, οι τολμηροί δεν φοβούνται τον κίνδυνο∙ οι έξυπνοι δεν αρνούνται να υποφέρουν τα βάσανα. Είναι οι χαζοί και οι δειλοί που ούτε είναι σε θέση να υποφέρουν τις ταλαιπωρίες, ούτε να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους∙ σταματούν απλώς στη λαχτάρα γι’ αυτά και χάνουν μέσω της ατολμίας τη γενναιότητα που ξεπηδά μέσα από την προσπάθεια διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, αν και η επιθυμία να τα απολαύσουν παραμένει ακόμα ως μέρος της φύσης τους.

Μια κοινή λαχτάρα στους έξυπνους και τους χαζούς, στους γενναίους και τους δειλούς, είναι αυτή για όλα εκείνα τα πράγματα, τα…

View original post 405 more words

Χρήστος Κεραμίδης Δύο ποιήματα

To Koskino

ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Λησμονώντας το παρελθόν,
τυφλός μπροστά στο μέλλον
επανακαθορίζομαι.

Η ζωή μου
αθέατη πορεία
μέσα σε επικράτειες μεταβλητές
μέσα σε πλάνες αναγνωρίσεις.

Αδελφέ μου·
θέλω να προστατευτώ
φωνάζοντας το όνομά σου
το όνομά μου
τα ονόματα των ανέμων και των ποταμών.

Αδελφέ μου·
θέλω να προσευχηθώ
με τη δύναμη της πιο μεγάλης ομολογίας.

***

ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑΣ

Τώρα…

Ανοιχτός πλέον σ’ όλα τα ενδεχόμενα
επινοώ γυμνάσματα δεξιοτεχνίας.
Με σιωπές ανέντιμες και γρίφους απαντώ.

Υποτάσσω μύθους παλινδρομικούς·
επιμελούμαι την μετριότητά μου
στις ευρύτερες αποτιμήσεις·
επιβεβαιώνω τις προκαταλήψεις.

Και τι επιμένω;
Όταν αισθήματα και πάθη ξεπουλώ
σε μια λογική αδιάψευστη Δωροδοκίας.

*Από τη συλλογή “Τελευταία υπόσχεση”, εκδόσεις Στοχαστής, 2001.

View original post

Ανάμεσα στα ερείπια του παλιού κόσμου και τα σκιρτήματα ενός νέου πολιτισμού. (Πρώτο μέρος) – Tra le rovine del vecchio mondo e i vagiti di una nuova civiltà. (Prima parte)

Αέναη κίνηση-moto Perpetuo

Ακολουθούν μερικές γραπτές συνεντεύξεις με τις οποίες ο Raoul Vaneigem απάντησε στις ερωτήσεις ενός γαλλικού τύπου σε μεγάλη σύγχυση και ελλειπή ως προς τα σημεία αναφοράς τόσο για να τα κατανοήσει όσο και για να τα ανακτήσει. Διάφοροι προβληματισμοί προκύπτουν χρήσιμοι για την αυθεντική συζήτηση – και όχι για εκείνη την θεαματική και πατερναλιστική που διοργανώνεται εδώ και μήνες από τη εξουσία – που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη στη Γαλλία μέσα, επάνω και πέρα από τα Gilets jaunes-κίτρινα Γιλέκα.

Sergio Ghirardi (μεταφραστής)

Συνέντευξη στον Raoul Vaneigem για το Ballast

1) Γράψατε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 πως οι λέξεις “κομμουνισμός”, “σοσιαλισμός” και “αναρχισμός” δεν είναι πλέον τίποτα περισσότερο από “κενά και οριστικά ξεπερασμένα περιτυλίγματα”. Ωστόσο αυτές οι τρεις λέξεις επέτρεψαν στα ανθρώπινα όντα να καταστήσουν δυνατή τη χειραφέτηση και το τέλος της εκμετάλλευσης. Πώς να τις αντικαταστήσουμε;

Μέχρι το 2000 ήταν ήδη από πολύ καιρό που η ιδεολογία…

View original post 3,863 more words

ενύπνια τα μεθεόρτια

ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας

Ι
Κι ήρθε μια ξένη
γραία
όσο κοιμόμουν
και το κορμί της ήταν ένα χράμι
τραχύ
βαρύ
κι απέραντο
με πλάκωσε·
– μα μην το ρίχνεις έτσι δίχως σεντόνια, μου λέει
θα γδαρθείς
ή
– ντύσου λίγο με το νερό του ποταμού
κι έλα να γλιστρήσεις
σε χωράω μέσα μου
βρε ταύρε μινωικέ
σε χωράω μινώταυρε·
ξυπνάω,
κι είμαι μες στα αίματα
κι όσους περίμενα να δω
κατάλαβα·
ήσαν πεθαμένοι.

ΚΛ – 29/09/2018

 ΙΙ

Κι είδα τη μάνα μου
– ποιοι είναι όλοι αυτοί,
μου λέει,
και που ήταν όσο ζούσα;
γιατί σ’ αγκαλιάζουν
κι εγώ δεν μπορώ;
μπορείς,
λέω,
θα ρχομαι εγώ,
κάθε ξημέρωμα·
-δε σε θέλω εδώ,
μου λέει,
δεν ανάβουν τα σώματα
κι έχουμε ξεπαγιάσει·

ΚΛ – 01/10/2018

 ΙΙΙ
Ήρθε μια σιωπή
και κρατούσε
τα σύννεφα
και κρατούσε
τους ανθρώπους που γεννούσε
το σπίτι
στον ελεύθερο χρόνο του·
εκείνοι ντύνονταν
το χρόνο
που δεν ήταν ελεύθερος
και…

View original post 804 more words

Σύντροφε και εραστή: Οι επιστολές της Ρόζα Λούξεμπουργκ στον Leo Jogiches [αποσπάσματα]

Shades online

Elzbietta Ettinger

New German Critique 17, ειδικό τεύχος για τον Walter Benjamin, άνοιξη 1979.

Μτφρ. Radical Desire

Έρωτας και εργασία, η ένωση ψυχών και νου ήταν το όνειρο της Ρόζα Λούξεμπουργκ και αυτό για το οποίο πάλεψε κατά την δεκαπενταετή, θυελλώδη σχέση της με τον Leo Jogiches. Ήταν κομμάτι ο ένας του άλλου όχι επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή δεν μπορούσαν να μην το θέλουν. […] Χώρισαν, αγαπώντας ο ένας τον άλλο, ηττημένοι.

Η σχέση κουβαλούσε μέσα της τους σπόρους της καταστροφής εξ αρχής. […] Ο καθένας τους αρνήθηκε στον άλλο την ελευθερία την οποία και οι δύο επιζητούσαν για την ανθρωπότητα. Προσελκύστηκαν από τον σοσιαλισμό από την ανάγκη τους να αλλάξουν τον κόσμο. Αυτή η ίδια ορμή, εφαρμοσμένη στην προσωπική τους σχέση, αποδείχθηκε μοιραία.

[…] Η παράδοση [στον άλλο] σήμαινε για τον καθένα διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικά χρονικά σημεία, όπως και η επανάσταση. Η παράδοση μπορούσε να εξισωθεί με…

View original post 481 more words

Η παράλληλη πορεία της κυριαρχίας με την εξάρτηση (Μέρος Α΄)

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Οι ψυχοτρόπες ουσίες, όπως είναι φυσικό δεν εμφανίστηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στον ελλαδικό χώρο. Υπήρχαν με διαφορετικές μορφές, χιλιάδες χρόνια πριν. Η σταδιακή αλλαγή στην χρήση και εν τέλει η εξάρτηση, είναι φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με κοινωνικές αλλαγές που συντελέστηκαν στον ελλαδικό χώρο από τα μέσα του 19^ου αιώνα και τις αρχές του 20^ου, αλλαγές που σχετίζονται με την σταδιακή εγκατάλειψη της υπαίθρου και του κοινοτικού τρόπου ζωής, το μεγάλωμα των πόλεων και εν τέλει με το κράτος και την εξουσία. Στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε την πορεία των ψυχοτρόπων ουσιών στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα έως τα μέσα του 20^ου αιώνα, τους τρόπους χρήσης ανά εποχές και την αντιμετώπιση του κράτους από το τέλος του 19^ου έως τα μέσα του 20^ου αιώνα με νομοθετικές ρυθμίσεις.

View original post 1,251 more words

Φυσάει αδιαφορία

Ώρα Κοινής Ανησυχίας

«Είδαμε να περνάνε πολλά πλοία. Φωνάζαμε «βοήθεια, βοήθεια!». Τους κάναμε σήματα, όμως εκείνοι μας προσπερνούσαν χωρίς να σταματάνε. Πέρασε κι ένα ελικόπτερο από πάνω μας και έφυγε». Τα λόγια είναι του Μοχάμεντ. Ο Μοχάμεντ είναι Αιθίοπας, και είναι ο μόνος που διασώθηκε τη Δευτέρα, ενώ βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση μέσα σε μια μικρή λέμβο. Είχε φύγει από τη Λιβύη 11 ημέρες νωρίτερα. 14 συνεπιβάτες του βρήκαν αργό, βασανιστικό θάνατο. Και τα πλοία περνούσαν και δεν σταματούσαν. Προσπερνούσαν! Αδιαφορούσαν!

«Ήμασταν 15 στο πλεούμενο και είμαι ο μόνος που επέζησε» είπε ο 38χρονος Μοχάμεντ, σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Times of Malta, από το κρεβάτι του στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται.

Για 700 δολάρια επιβιβάστηκε την 1η Αυγούστου σε μια μικρή λέμβο στη Ζαούια, 45χλμ δυτικά της Τρίπολης. Μαζί του βρίσκονταν 5 Γκανέζοι, μεταξύ τους μια έγκυος γυναίκα, δύο άνδρες από την Αιθιοπία και 10 Σομαλοί.

Ο διακινητής «μας έδωσε…

View original post 168 more words

Ανήμποροι σαρκασμοί για την 4η Αυγούστου

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Κυριακή σημερα, μέρα με λογοτεχνική ύλη. Μια και σήμερα είναι η επέτειος της ανακηρυξης της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά το 1936, διάλεξα να βάλω σχετικό λογοτεχνικό υλικό -συγκεκριμένα, μια ομάδα σατιρικών ποιημάτων που τα έγραψε το 1938, λίγο πριν πεθάνει, ο καλός ποιητής Μάρκος Τσιριμώκος (1872-1939, γνωστός και με το ψευδώνυμο Στέφανος Ραμάς) χωρίς βέβαια να τα κυκλοφορήσει -έμεναν να διαβάζονται σε κύκλους φίλων και δημοσιεύτηκαν μετά την κατοχή, στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα» (τεύχος 7, 23.6.1945).

Αδελφός του πολιτικού Γιάννου Τσιριμώκου, που το όνομά του έχει συνδεθεί με τη γλωσσική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917, ο Μ. Τσιριμώκος, αξιωματικός του ναυτικού, ήταν μαχόμενος δημοτικιστής από τα πρώτα χρόνια, με τη μερίδα των εθνικιστών και όχι των σοσιαλιστών. Τα χρόνια της κυριαρχίας των βενιζελικών ανέλαβε και νομάρχης. Από τα ποιήματά του υπάρχει τουλάχιστον ένα που το ξέρουν πολλοί χωρίς να ξέρουν πως είναι δικό του: Τ’όμορφο νησί, που το μελοποίησε ο…

View original post 1,422 more words