Λογοκλοπή:
Ἡ ὁρατὴ κορυφὴ ἑνὸς παγόβουνου
βαθειᾶς πολιτιστικῆς παρακμῆς
ΕΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΥΝΤΟΝ «ἡ ἰδιοκτησία εἶναι κλοπή», μὲ συνέπεια ἡ ἀντεκδικητικὴ ὑπεξαίρεση ἑνὸς πράγματος τρίτου ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἀδίκως τὸ στερήθηκε, νὰ εἶναι μιὰ πράξη ἀποκατάστασης κοινωνικῆς δικαιοσύνης ποὺ ἀκούει στὸ ὄμορφο καὶ ἐμπνευστικὸ ὄνομα ἀπαλλοτρίωση, ἡ παρουσίαση τῆς ‘μετάφρασης’ τοῦ ποιήματος ἑνὸς τρίτου ὡς δικοῦ σου, σύμφωνα μὲ τὶς πλέον ἐξελιγμένες ποιητικὲς θεωρίες(*) εἶναι ἕνα καθόλα νόμιμο πνευματικὸ προϊὸν ποὺ σοῦ ἀνήκει ἀπολύτως, ποὺ μπορεῖς ὑπερηφάνως νὰ τὸ κυκλοφορεῖς κάτω ἀπὸ τὸ ὄνομά σου, καί, φυσικά, ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα ἡ καλὴ νὰ κρατικοβραβεύεσαι γι’ αὐτό! Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει κὰν κλοπή! Ὑπάρχει μόνον Πνευματικὴ Ἰδιοκτησία, Δόξα καί, ἐνίοτε (ἂν σοῦ κάτσει βραβεῖο) Χρῆμα!
Ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε ὄχι μόνον πλήρως ἐκσυγχρονισμένοι θεωρητικῶς, ἀλλὰ καὶ τίμιοι μὲ τὸν ἑαυτό μας, θὰ ἔπρεπε νὰ παραδεχθοῦμε εὐθαρσῶς ὅτι λογοκλοπή στὴν ποίηση εἶναι ἀδύνατος καὶ δὲν ὑπάρχει!
View original post 661 more words