Ξάφνου
σκίζεται στά δυο ό ουρανός
πέφτει μια μεγάλη καρπαζιά
μεγάλη
χάνεις τον κόσμο
γύρω σου πετάνε πουλάκια άκοΰς
Πουλάκια
Παρά ταΰτα
νά εννοήσεις δεν εννοείς
Τον πάπα
τί κι άν είχες πιάσει άπό τ’ άρχίδια
κορόϊδο, φάε άρχίδια τώρα
Κόρη
σινάμενη κουνάμενη
έρχεται μέ την ποδιά μήλα γεμάτη
μήλα μοιράζει καί φιλιά
σ’ δλους άδιακρίτως
(επαναλαμβάνω:)
σ’ δλα τά μπατίρια
κορόϊδο, εσένα όμως τίποτα
Τά ρέστα σου
κορόϊδο, φτάνουν δε φτάνουν
νά σού φυτέψω τώρα δά μια σφαίρα στο δοξαπατρί
άλλα καί πάλι, τίποτα νά εννοήσεις δέν.
*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Οροπέδιο” Τόμος 1 – Τεύχος 4 – Χειμώνας 2007-2008, (σελ. 501).
agelikifotinou 