Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
17
Η λιτανεία έρχεται από πέρα μακριά απ’ τα νησιά. Κάθε σαν σήμερα μεγάλη Παρασκευή Απριλίου / ο χριστός σαλεύει ανάμεσα σε βαριά λιβάνια πρεζάκηδες ξενηστικωμένα παιδιά παστρικές πουτάνες και φαγωμένους επισήμους.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γριές μοιρολογίστρες αδελφές κρατάν καλάθια με άσπρα και σκούρα άνθια / ραίνουν τ’ αγόρια και το λείψανο με βαμμένα άτσαλα βλέφαρα κάτω από μαύρες δαντελένιες πλερέζες και κάλτσες με ραφή.
Φαρδείς παπάδες σκουντάνε σκληρά τα παιδιά που φοράνε γυαλάκια και κρατάν τα ξαπτέρυγα / αυτά / με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια / πατάνε σπρώχνουνε / σκουντάνε μπροστά τη λυπημένη φιλαρμονική / χάνουν όλοι το τέμπο τη μεγάλη Παρασκευή ο χριστός με μακριά νευρένια πόδια σταυρωμένα καρφωτά τουμπαρισμένα μάτια / σπασμένη ραχοκοκαλιά / αίμα πηγμένο γερμένο κεφάλι / όμορφος σαν τρομοκράτης ζωντανός σα σε κρίση / κάποιος κάποτε θα του τραβήξει το ζωνάρι να φανεί το φύλο του όταν άλλοι με κατεβασμένα τα ρολά στα καφενεία θα…
View original post 47 more words