agelikifotinou

This WordPress.com site is the cat’s pajamas


Leave a comment

Κατερίνα Γώγου: [Η λιτανεία έρχεται από πέρα μακριά…]

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

17

Η λιτανεία έρχεται από πέρα μακριά απ’ τα νησιά. Κάθε σαν σήμερα μεγάλη Παρασκευή Απριλίου / ο χριστός σαλεύει ανάμεσα σε βαριά λιβάνια πρεζάκηδες ξενηστικωμένα παιδιά παστρικές πουτάνες και φαγωμένους επισήμους.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γριές μοιρολογίστρες αδελφές κρατάν καλάθια με άσπρα και σκούρα άνθια / ραίνουν τ’ αγόρια και το λείψανο με βαμμένα άτσαλα βλέφαρα κάτω από μαύρες δαντελένιες πλερέζες και κάλτσες με ραφή.
Φαρδείς παπάδες σκουντάνε σκληρά τα παιδιά που φοράνε γυαλάκια και κρατάν τα ξαπτέρυγα / αυτά / με τσαλακωμένη αξιοπρέπεια / πατάνε σπρώχνουνε / σκουντάνε μπροστά τη λυπημένη φιλαρμονική / χάνουν όλοι το τέμπο τη μεγάλη Παρασκευή ο χριστός με μακριά νευρένια πόδια σταυρωμένα καρφωτά τουμπαρισμένα μάτια / σπασμένη ραχοκοκαλιά / αίμα πηγμένο γερμένο κεφάλι / όμορφος σαν τρομοκράτης ζωντανός σα σε κρίση / κάποιος κάποτε θα του τραβήξει το ζωνάρι να φανεί το φύλο του όταν άλλοι με κατεβασμένα τα ρολά στα καφενεία θα…

View original post 47 more words


Leave a comment

Vladimir Mayakovsky, Ο δειλός

To Koskino

Προσεκτικά
μαύροι και ξανθοί,
κρύβοντας τη ματιά τους,
κρύβοντας τα γούστα τους,
όλο στο πλάι,
στον ίσκιο,
παράμερα, –
κυκλοφορούν οι δειλοί
στη δοξασμένη
από ήρωες
χώρα.

Κάθε διευθυντής
για το δειλό
είναι κανόνι,
Ακόμα κι εμπρός σε πρόσωπα συγγενικά του
τα ματάκια ο δειλός χαμηλώνει
και τρυπώνει
στο γιακά του.

Κολλάει
στα χαρτάκια το μάτι,
με των ποδιών
σφιγμένους τους διαβήτες:
«Να μπορούσα να καταχωνιαστώ
πίσω από τη διαταγή…
Να μπορούσα να κρυφτώ
πίσω από την εντολή…»
Δεν μπορείς να καταλάβεις,
αν είναι άντρας
ή ψάρι –
λέξη τζάμπα
κανείς δεν μπορεί
να του πάρει.

Που να βάλει
σφραγίδα και υπογραφή!
«Μόνο να μη
μ’ εκλέξουν,
μόνο να μην
έχω την ευθύνη…».
Αυτί ένα μέτρο
-καθόλου πιο λίγο-
στους διευθυντές
ξωπίσω τρέχει,
τη γνώμη
τη δική τους
ν’ ακούσει,
και αύριο
πρώτος να την έχει.
Αν όμως
ο ανώτερος
γνώμη αλλάξει,
εκείνος
θ’ αφομοιώσει
τη γνώμη του ανωτέρου;
-Γνώμη…

View original post 183 more words


Leave a comment

Αλέξης Τραϊανός, Κάθονται μες στα σβησμένα ρούχα τους

To Koskino

Edvard Munch, Sick Mood at Sunset. Despair, 1892

Κάθονται μες στα σβησμένα ρούχα τους
Μ΄ ένα συντρίμμι άνεμο απλοχεριά της νύχτας
Κάθονται και κοιτάζουν
Ακουμπισμένη σε ένα ψηλό παράθυρο
Μαζεύοντας το κακό πυρετό
Π΄ ανθίζει όταν εκείνοι έχουν πια φύγει
Δίχως να επιστρέψουν ποτέ τον εαυτό τους
Να κατοικήσουν πάλι τα χέρια τους
Ίχνη πουλιών χαμένων σ΄ άλλους ουρανούς

*Από τη συλλογή “Μικρές μέρες” (1973)
**Το πήραμε από εδώ: https://www.cocosse-journal.org/2017/01/1973.html?spref=fb&fbclid=IwAR0ydB6lW-JeZ8P2c9qlbHC1dgTKzD6xaWdtQ5Nq0GfY_mA_XJW2-1DD1Tg

View original post