Ελίνα Αφεντάκη, Δυτικό Λονδίνο

To Koskino

Όταν ο Λούσιαν Φρόυντ ζήτησε από κείνη τη γυναίκα να ποζάρει,
δεν είχε ιδέα ότι ο σκύλος του -ένα μυώδες, ταχύτατο γουίπετ-
θα την ερωτευόταν παράφορα.
Σε σύντομο διάστημα ο ζωγράφος την έριξε στο κρεββάτι του
και το δυστυχές κυνάριον έπεσε σε μελαγχολία.
Από το κυνήγι επέστρεφαν άπρακτοι κι από τις κούρσες ταπεινωμένοι.
Τις νύχτες ορμούσε στο πόδι του και το ροκάνιζε ως το κόκκαλο.
Το ευγενές τετράποδο είχε πλέον την όψη λαϊκού Ηρακλή ηττημένου από ένα τενεκεδάκι…
Ένα βράδυ ο ζωγράφος καθώς του ‘βαζε πούλβερη στο τραύμα τσάκισε.
“Δε σου αξίζει αγόρι μου”, είπε:
Άνοιξε την πόρτα της κάμαρας.
Ο μικρός πλησίασε πιο αθόρυβα κι απ’ τη νύχτα.
Με τη μουσούδα υγρή σφηνώθηκε στη διπλωμένη της κνήμη κι αποκοιμήθηκε.

Φωτογραφία: Lucian Freud, Girl on the quay

View original post

Μανώλης Αναγνωστάκης, Άρχισε μια σιγανή βροχή

To Koskino

Έπεφτε μια κίτρινη παλιά βροχή…
Γ. Κ.
 
Άρχισε μια σιγανή βροχή αργά προς το βράδυ.
Στις πολιτείες ο ουρανός φαίνεται μιαν απέραντη λασπωμένη πεδιάδα
Κι η βροχή είναι μια καλοσύνη, όσο να πεις, δε μοιάζει διόλου με το θάνατο
Μπορείς να βαδίζεις κάποτε χωρίς κανένα σκοπό ή με σκοπό —σου είναι αδιάφορο—
Μιαν εποχή μακρινή και νεκρή σα μια βίαια σκισμένη πολυτέλεια.
Εγώ συλλογίζομαι πώς και γιατί άραγε μια βροχή μπορεί να σου θυμίζει τόσα πράγματα—
Χωρίς αμφιβολία είναι τόσο ανόητο να τα στοχάζεσαι όλα αυτά μια τέτοιαν ώρα—
Συλλογίζομαι όμως στις ζεστές χειμωνιάτικες κάμαρες μιαν αλλιώτικη μυρουδιά
Ύστερα από τις 6 με τα κλειστά παραθυρόφυλλα και τ’ αναμμένο φως
Ή μια γωνιά δίπλα στο τζάμι σ’ ένα μεγάλο καφενείο με τις αδιάφορες φωνές.
Τα συλλογίζεσαι όλα αυτά με τον πιο απλούστερο τρόπο ολωσδιόλου παιδιάστικα
Μπορείς να λησμονείς το κάθε τι, τί τάχα να γυρεύεις εδώ μια τέτοιαν ώρα

View original post 87 more words

Στρατοκαυλίαση, η γλωσσολογική διαστροφή του Χ. Χαραλαμπάκη

Nomadic universality

του Άκη Γαβριηλίδη

Το paspartou.gr είναι ένα σάιτ που αυτοπεριγράφεται ως εξής:

Επειδή μας αρέσει αυτό που λένε πως “δεν πουλάει” αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το paspartou.gr για να γράφουμε σχετικά για όλα όσα αγαπάμε, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Γι’ αυτό στο paspartou.gr θα βρείτε συνεντεύξεις προσωπικοτήτων από την Ελλάδα και όχι μόνο (…)

Η πρώτη –και μόνη μέχρι στιγμής- προσωπικότητα της οποίας διάβασα τη συνέντευξη ήταν ο ομότιμος καθηγητής γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Χριστόφορος Χαραλαμπάκης.

Δυστυχώς, φαίνεται ότι δεν του δείξανε αυτό το σύντομο κείμενο παρουσίασης ώστε να τους επισήμαινε το λαθάκι που υπάρχει αμέσως μετά, στη φράση «Αν θέλετε να γίνεται κι εσείς μέρος της παρέας μας …».

Το να γράφεις όμως δίπλα δίπλα δύο ρήματα του ίδιου χρόνου, της ίδιας έγκλισης και του ίδιου προσώπου το ένα με ε και το άλλο με αι, δεν είναι η μεγαλύτερη ανακολουθία του δημοσιεύματος.

Η ανάρτηση αρχίζει με…

View original post 1,129 more words

Το παραποιημένο “ρητό” του Σόλωνα και η θανατική ποινή

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Τις τελευταίες μέρες, με τον θόρυβο που δικαιολογημένα έχει ξεσπάσει για τη φρικτή υπόθεση της 12χρονης που, καθ’ ομολογία, βίαζαν και εξέδιδαν στον Κολωνό, ακούγονται ξανά φωνές που συνηγορούν υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής ειδικά για κάποια ειδεχθή εγκλήματα, όπως ας πούμε ο βιασμός ανήλικου.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφορεί ένα παραποιημένο “ρητό” του Σολωνα που θα μας απασχολήσει στο σημερινό άρθρο. Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, επειδή δεν πρόκειται ακριβώς για ρητό αλλά για απόσπασμα από νόμο -αλλά αυτό που προέχει είναι η παραποίηση. Το ρητό το βλέπετε στην εικόνα αριστερά, που την παρέθεσε, σε χτεσινό σχόλιο, ο φίλος μας ο Μπλογκ. Εγώ το είχα δει σε μια παραλλαγή πριν από μερικές μέρες, στο Φέισμπουκ, ύστερα από υπόδειξη φίλου του ιστολογίου.

Tο υποτιθέμενο ρητό που αποδίδεται στον Σόλωνα είναι

Κίναιδος ασελγήσας εις παίδας, αυθημερόν τελευθησάτω

Αν γκουγκλίσετε την τελευταία λέξη του “ρητού” θα δείτε ότι έχει αρκετές δεκάδες…

View original post 1,084 more words

We are family

Sraosha

Συνέχεια αυτού εδώ, μάλλον.

Αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες έχετε καταπληκτική και βαθειά σχέση με τους γονείς σας: είναι φίλοι σας και εδραία στηρίγματα και διαρκής έμπνευση· είναι οι δικές σας ενσώματες Εδέμ. Γενικά η σχέση σας μαζί τους βρίσκεται πολύ κοντά στο ιδεώδες σχέσης γονιού-παιδιού.

Αν και η προηγούμενη παράγραφος είναι γραμμένη με σαρκασμό σαφώς ηπιότερο από όσο νομίζετε, εσάς δεν σας αφορούν τα παρακάτω.

Άλλοι και άλλες δυστυχώς δεν πρόλαβαν να προχωρήσουν την ψυχοθεραπεία τους προτού ορφανέψουν. Σε αυτούς δεν τολμώ να απευθυνθώ γιατί ξέρω πως έτσι κι αλλιώς το πένθος για τον γονέα είναι ενδεχομένως το βαρύτερο και το οξύτερο, δαγκώνει ανελέητα και με πείσμα (το πένθος για παιδί δεν είναι πένθος, παρά ακρωτηριασμός που δεν λέει να επουλωθεί).

Σε όλους και όλες που απομένουν λοιπόν

που οι γονείς σας σας κακοποίησαν ή σας κακοποιούσαν·

που οι γονείς σας «απλώς» αδιαφορούσαν για εσάς·

που…

View original post 270 more words

Ο λόγος και οι βάρβαροι: από τον Πλάτωνα ως το Εθνικό Μέτωπο

Nomadic universality

της Μπαρμπαρά Κασσέν

Το άλφα και το ωμέγα της ελληνικής ως γλώσσας-και-ως σκέψης, ως σκέψης-σε-γλώσσα, μπορούμε επαρκώς να το κατανοήσουμε και να το αποδώσουμε με τον όρο λόγος[1]. Ο λόγος δηλώνει την επιλογή, τη συλλογή, την δέσμη που συνομαδώνει: τη συσχέτιση και τη σχέση μεταξύ των σχέσεων, με την αναλογία, τη συμμετρία, ως ακρογωνιαίο λίθο των λίθων. Η λέξη λέει μαζί και δένει, σε ένα αδιαμφισβήτητο συν-ανήκειν, (μαγικό σαν μια ταχυδακτυλουργία ή μία επιτέλεση), την ομιλία και τη σκέψη, αλλά το κάνει υπό τη μορφή μιας ενικής γλώσσας που μιλά και σκέφτεται τον εαυτό της ως οικουμενική, ήτοι της ελληνικής γλώσσας. Μπορούμε να εντυπωσιαστούμε ως φιλόσοφοι. «Η ελληνική γλώσσα και μόνο αυτή είναι λόγος», λέει ο Χάιντεγγερ: το προνόμιο της ελληνικής έγκειται στο ότι, «στην ελληνική λέξη ακουσμένη από ένα ελληνικό αυτί, βρισκόμαστε άμεσα παρουσία του ίδιου του πράγματος»· οπότε, προσθέτει, δεν έγκειται σε μια εξωγενή επένδυση…

View original post 1,501 more words

«ΕΦΥΓΕ» Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ

Anarchy press gr

Έφυγε χθες για πάντα από κοντά μας, σε ηλικία 55 ετών, ο αγωνιστής Ανδρέας Ανδρουλιδάκης. Ο Ανδρέας, ήδη από τα μαθητικά του χρόνια στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, όπως χιλιάδες νέοι που αποστράφηκαν τα κόμματα και την πολιτική, έλκεται από τις αναρχικές ιδέες και πρακτικές. Συμμετέχει στο αναρχικό έντυπο «Αναρχικός» (1986) στα πρώτα χρόνια της έκδοσής του.

17-11-1986, Χιλιάδες Αναρχικοί διαδηλώνουν στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου,
έναν χρόνο αργότερα από την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά

Ο Ανδρέας πίστευε βαθιά στην ανεκτίμητη συμβολή των αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων στην πολύμορφη πάλη ενάντια στο κράτος και κάθε μορφή εξουσίας.

View original post 860 more words

Ο αετός της ΑΕΚ και οι μπούφοι της δημοσιογραφίας

Nomadic universality

του Άκη Γαβριηλίδη

Σήμερα, ο αυτοαποκαλούμενος δημοσιογράφος Στράτος Σεφτελής φαίνεται ότι ξύπνησε με μια ονειρική και δημιουργική διάθεση στο μυαλό του. Τι έκανε λοιπόν; Κάθισε στο πληκτρολόγιό του και ανάρτησε –στο λογαριασμό του στο φέισμπουκ, βεβαίως, όχι σε κάποια εφημερίδα ή ειδησεογραφικό σάιτ- μία απίθανη ιστορία για την προέλευση του ονόματος του αετού που πέταξε στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

Το όνομα αυτό, για όποιον δεν το γνωρίζει, είναι «Οδυσσέας».

Η ερμηνεία λοιπόν του «δημοσιογράφου» είναι η εξής:

View original post 656 more words

Elaine Leeder: Αναρχοφεμινισμός

null

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην αντιεξουσιαστική εφημερίδα Open Road 10. Η Elaine Leeder είναι ακτιβίστρια και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογία της σχολής κοινωνικών επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

 

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια αποκαλώ τον εαυτό μου Αναρχο-Φεμινίστρια. Έχω πάρει συμμετάσχει σε αναρχοφεμινιστικές ομάδες και έχω διδάξει σε μικρές ομάδες. Μέσα από την εμπειρία μου έφτασα στο συμπέρασμα πως η αλληλεπίδραση σε όλες τις γυναικείες ομάδες  έχει μια μοναδική γεύση και ύφος και πως αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές για τις φεμινιστικές ομάδες. Αυτό το ύφος έχει ονομαστεί διεργασία «μωσαϊκού». Είναι αντίθετο με την παραδοσιακή «γραμμική» μορφή σκέψης που έχει διαποτίσει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Τα χαρακτηριστικά του ανταγωνισμού είναι εγγενή στον Καπιταλισμό. Τα γραμμικά λογικά επιχειρήματα χρησιμοποιούνται σε συζητήσεις για να διαιωνίσουν τις αξίες αυτού του συστήματος. Η γραμμική σκέψη γίνεται για να υποστηρίξει  ή για αναλύσει μια υπόθεση. Οι γυναικείες αξίες της συνεργασίας, του συναισθήματος και της διαίσθησης…

View original post 1,386 more words

Felix Guattari: Το Ντιβάνι του Φτωχού

null

Δοκίμιο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φιλμ 13 με το τίτλο «Το Ντιβάνι του Καϋμένου», το δοκίμιο περιλαμβάνςεται στην ανθολογία Chaosophy (Semiotext(e), 1995). Ο Félix Guattari (1930-1992) ήταν ψυχοθεραπευτής, φιλόσοφος, ακτιβιστής και σεναριογράφος.

Οι ψυχαναλυτές τρέφουν πάντοτε μια κάποια δυσπιστία για τον κινηματογράφο, έλκονται περισσότερο από τα άλλα εκφραστικά μέσα. Αλλά το αντίστροφο δεν αληθεύει, ο κινηματογράφος επικαλέστηκε αμέτρητες φορές την ψυχανάλυση, αρχίζοντας από την πρόταση τής Metro-Goldwyn στο Φρόιντ: 100.000 δολάρια για ν’ ασχοληθεί με τα διάσημα ερωτικά ρομάντζα; Αυτή η δυσυμετρία δεν οφείλεται, αναμφίβολα, μόνο σε θέματα αξιοπρέπειας, αλλά σχετίζεται, στο βάθος, με το γεγονός ότι η ψυχανάλυση δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα από τα ασυνείδητα προτσές τα όποια θέτει σε κίνηση ο κινηματογράφος. Έχει κάνει μερικές προσπάθειες να εγκαθιδρύσει κάποιες σχηματικές αναλογίες ανάμεσα στο όνειρο και στο φιλμ – για τον Rene Laforgue, το φιλμ ήταν ένα ομαδικό όνειρο, για τον Lebovici, ένα όνειρο για να σε κάνει…

View original post 3,832 more words