Μαρία Μήτσορα: Ἡ ψυχοΝικολέττα

September 29, 2015 by ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΩΤΕΙΝΟΥ Leave a comment

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι

Μα­ρί­α Μή­τσο­ρα

Ἡ ψυ­χο­Νι­κο­λέτ­τα

ΙΝΑΙ ΤΟΣΑ τὰ ὑ­πό­γεια ρεύ­μα­τα ἀ­νά­με­σα στὴ δι­κή μου μνή­μη καὶ τὴ μνή­μη τοῦ κό­σμου… στὸν ἀ­φρὸ μιᾶς παι­δι­κῆς ἡ­λι­κί­ας λοι­πόν, ὅ­που μέ­σα στὴ νε­α­ρὴ κοι­λιὰ μιᾶς ἄ­νοι­ξης ζου­ζου­νί­ζουν οἱ και­νού­ριοι καρ­ποί, ἦ­ταν γλυ­κιὰ ἀ­κό­μα κι ἡ ἀ­πει­λὴ τῶν ἁ­λυ­σί­δων, για­τί θὰ ἦ­σαν ἁ­λυ­σί­δες ἀ­πὸ ἀ­ρώ­μα­τα – πα­σχα­λι­ές, νυ­χτο­λού­λου­δα κι ἀ­ρά­πι­κα γι­α­σε­μιά. Ἕ­να τοῦ­νελ ὁ χει­μώ­νας, ποὺ πάν­τα τέ­λει­ω­νε καὶ βγαί­να­με ἔ­ξω κι ἀ­νε­βαί­να­με ἐ­πά­νω κι ἂν θέ­λα­με μπο­ρού­σα­με νὰ σκαρ­φα­λώ­σου­με στὸ καμ­πα­να­ριό.

       Στὴ Νέ­α Σμύρ­νη σὲ μιὰ μο­νο­κα­τοι­κί­α τὴν ἔ­φε­ρε, στὴν ἀρ­χὴ μιᾶς ἄ­νοι­ξης ὅ­ταν ἤ­μουν δέ­κα χρο­νῶν, ὁ πα­τέ­ρας μου, ποὺ τὴν εἶ­χε μα­ζέ­ψει κλα­μέ­νη καὶ δαρ­μέ­νη ἀ­πὸ ἕ­να παγ­κά­κι κον­τὰ στὸ Ἄλ­σος. Στὴν ἀρ­χὴ δὲν μι­λοῦ­σε κα­θό­λου. Ἤ­πι­ε πρῶ­τα ἕ­ναν κα­φὲ κα­τα­πί­νον­τας τὰ δύ­σκο­λα. Ἡ φω­νὴ δέν τῆς ἔ­βγαι­νε για­τί ἦ­ταν ὁ λαι­μὸς της γε­μά­τος κόμ­πους, Τὸν δεύ­τε­ρο κα­φὲ τὸν ρού­φη­ξε μὲ ἀ­πό­λαυ­ση, σή­με­ρα θὰ ἔ­λε­γα μ’ ἐ­λα­φρά­δα σχε­δὸν ἀ­νάρ­μο­στη γιὰ τὴν…

View original post 959 more words