Όλα με πόνο ξεκίνησαν, όλα με πόνο αλλάζουν (πριν και μετά από σένα). Άλλο ένα εξαιρετικό ποίημα από τον Κωνσταντίνο Παπαπέτρου.
Γένεση σε κύκλο
Στάλες πορφυρές,
δάκρυα καταρράκτη που με πόνο
σμήλευσε τη μοίρα τόσων όντων
(πρίν και μετά από σένα)
Νερό τρέχει,
Νερό πορφυρό.
Όσο εσύ ακίνητος με μια φωνή ψιθυριστή
χάνεσαι μέσα στο κελάρυσμα που θέλεις να βουτήξεις.
Όλα με πόνο ξεκίνησαν,
όλα με πόνο αλλάζουν.
Τερατογένεση!
Για να γίνουν το εσύ που γεννήθηκε ξανά
φασκιωμένο με βλέννες, ματωμένο
και τη μάνα να προσεύχεται για την παράταιρη μορφή σου.
Μέσα από το βλέμμα του βρυώδη πορφυρογένη
εκκωλάφθηκαν δυο μισά, δυο σωσίες.
Ένας με πορφύρα βεβηλωμένος
κι ένας ανέγγιχτος αλφικός.
Ομοζυγωτικό όραμα,
εκπνεόμενο από αντίθετη σάλπιγγα
ως συμφωνία συμβίωσης.
Όλα το νερό τα μεταλλάσει,
όλα το νερό τα εξαγνίζει
και όλα τα αγιάζει
(πρίν και μετά από σένα)
Εντάσσοντάς σε στον κύκλο.
Καταρράκτες Ερύμανθου, 17.08.2017
Κωνσταντίνος Παπαπέτρου
agelikifotinou 