ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
Δεν ξέρουν τίποτα
Όσοι δεν έζησαν μονάχοι,
δεν ξέρουν πώς παγώνει η σιωπή,
πώς είναι ν΄ανοίγεις κουβέντα
ολομόναχος να βγαίνεις
στον καθρέφτη αργά τη νύχτα,
διψασμένος για… ψυχές.
Δεν ξέρουν τίποτα
*
ΑΠΛΑ
Αν τελειώσει αυτή μάχη
και δεν ξαναπεινάσω
και δεν ξανακουραστώ
και δεν ξανακατουρήσω
και δεν ξανακοιμηθώ,
πείτε,
απλά:
“Μπαμ
και κάτω!”
*Από το βιβλίο “Ο δρόμος μου είναι πλατεία” (ανθολόγιο ποιημάτων”, Εκδοσεις Βακχικόν, 2017. Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας (τα δύο ποιήματα που παρατίθενται εδώ είναι σε δική του μετάφραση)- Μιχάλης Παπαντωνόπουλος.
agelikifotinou 
March 27, 2022 at 5:59 pm
Ωραία ποιήματα και τα δύο. Πιο πολύ το πρώτο μου άρεσε!